اخم لاری‌ها از وزیر اطلاعات روحانی

میلاد لارستان از طیف سنتی لارستان با همین رویکرد از مطرح شدن نام علوی متعجب است. میلاد می‌نویسد: «آیا ورود علوی به کابینه یازدهم که با حمایت و پافشاری آیت الله هاشمی رفسنجانی نیز همراه بوده است، می تواند زنگ خطری برای لارستانی باشد که خاطره جداسازی لامرد از پیکره خود را با نام علوی می شناسد؟ آیا روحانی مطمئن است تفکرات قومی در انتخاب های بعدی علوی دخیل نخواهند بود؟ البته در صورت معرفی علوی از سوی رئیس جمهور منتخب به مجلس؛ مطمئنا نقش قانون گذاران مجلس در احراز صلاحیت های وی به مراتب مهم تر و پررنگ تر خواهد بود؟؟»

لادستان پایگاه خبری اصول‌گرایان لار نیز واکنش مشابهی داشت. اولین خبر لادستان «بیم ها و امیدهای انتخاب علوی برای وزارت اطلاعات» هشتم مردادماه منتشر شد. در این خبر لادستان با مرور فعالیت‌های  نوشته است: «این که آیا علوی می تواند گزینه مطمئنی برای وزارت اطلاعات باشد جای سوال دارد! چرا که وی در اخرین مصاحبه خود، خواستار بازنگری در عملکرد شورای نگهبان شده است.هرچند که سابقه حکم مقام معظم رهبری به وی در ریاست عقیدتی- سیاسی ارتش، می تواند نقطه امید و اعتماد بخشی باشد.»

لادستان مطلب بعدی را از یکی از نویسندگان اصلاح‌طلب لامردی منتشر کرد. به نظر این مطلب مروری بر رقابت‌های داخلی شهرستان لامرد باشد و نویسنده از این منظر انتخاب علوی به وزرات اطلاعات را غیر کارشناسی می‌داند. در «سی سال ناپایداری ^[4]» پویا محسنی معتقد است: «سی سال نا پایداری تنها عنوانی است که می شود بر رفتارهای سیاسی ایشان نام نهاد ، شاید مذموم ترین پدیده سیاسی در ایران امروز دو زیست بودن باشد. دو زیست بودن در عرصه سیاست پدیده غریبی نیست. هرچند ظاهراً شیوه غریبی است. شاید بتوان آن را به نوعی بن بست فکری {برای آنان که معتقد به چهارچوبها و اصول فکری هستند} ، تضاد عمیق و گیج کننده تعبیر کرد. دو زیستی ها اغلب از یک رویکرد واحد پیروی می کنند ، به عبارت ساده تر در راستای منفعت طلبی بوده است. آیا رویکرد آقای علوی را می توان اینگونه تفسیر کرد؟ بدون شک حضور احتمالی هر عنصر منطقه ای را در کابینه آقای روحانی باید به فال نیک گرفت اما ما باید به کدامین منافعمان دل خوش باشیم؛ اوج منطقه ای یا افول ملی به واسطه انتخاب غیر کارشناسی مدیر کابینه؟»