گریشنا: سه روز دور از دغدغه‌های دنیا، رفتن به خانه خدا و خلوت کردن با او. اعتکاف همین فرصتی معنوی است که امسال کمی کمتر به آن توجه شد. فاطمه شادی برای گزارش حال و هوای ساعت‌های پایانی اعتکاف به مسجد صاحب‌الزمان (عج) یکی از چهار مسجد میزبان معتکفین در شهر گراش رفت.
به گزارش خبرنگار گریشنا؛ آخرین روز از مراسم پر فیض اعتکاف هم رسید. در این سه روز حال و هوای شهر، عطر بندگی گرفته است. از بین همه‌ی آن مساجدی که در شهر میزبان معتکفین شده بودند، یکی را انتخاب کرده و وارد آن می‌شویم. مسجد حضرت صاحب‌الزمان(عج) میزبان عده‌ای از خواهران در شهرستان گراش بود. صدای دعا و تلاوت قرآن از پشت درب ورودی شنیده می‌شد. وارد سالن می‌شویم. جمعیت نسبتاً زیادی سالن را پر کرده است. اما از هر کسی که می‌پرسیم، می‌گویند برای دعا آمده‌ایم نه اعتکاف. صف‌های جلو جای کسانی بود که سه روز را با زبان روزه به راز و نیاز پرداخته بودند. خودمان را به آن‌ها می‌رسانیم. از خانم‌های جوان و مسن در میانشان دیده می‌شود تا کودکان و نوجوانانی که با شوق فراوان قرآن بر دست گرفته و با خدای خویش هم صحبت شده‌اند. به کنار خانمی می‌رسیم که چادر سفید بر سر دارد و قرآن بر دست گرفته است. از او می‌خواهیم حال و هوایش را بازگو کند. او می‌گوید: «حس خوبیست. این که سه روز را فقط با خدای خود باشی و از دنیای بیرون مسجد فرار کنی.»
با این جمله‌ی او سؤالی برایمان پیش می‌آید. آن هم اینکه مگر دنیای بیرون چه دارد که باید از آن گریخت و چند روزی را به مسجد پناه برد. در صف دوم خانمی نشسته است که به نظر کمی پخته‌تر می‌آید. این سؤال را برای او نیز تکرار می‌کنیم. اما او پاسخ سؤالی را می‌دهد که چند لحظه قبل در ذهن ما جرقه زد. او گفت: «من برای دعا آمده‌ام نه اعتکاف. متأسفانه هیچ سالی نمی‌توانم در مراسم اعتکاف شرکت کنم و این نیز به دلیل مشغله‌ی زیاد است.»
اما چرا کار را بخاطر لحظاتی عبادت رها نکنیم؟ گذشته از آن‌هایی که شاغل‌اند و نمی‌توانند این سه روز را در مسجد بگذرانند، به سراغ دو نوجوان به نام‌های الهام و زینب می‌رویم که در گوشه‌ای از سالن نشسته‌اند. آن‌ها کمی از برنامه‌های این روزها برایمان می‌گویند و سپس این جمله بر لبانشان جاری می‌شود که: «این سه روز برایمان عالی بود و حس کردیم به خدا نزدیک‌تر شده‌ایم.»
در همان صف خانمی جوان نشسته است. این خانم دختربچه‌اش را نیز به این مراسم معنوی فراخوانده است تا در اجرش با دیگران شریک باشد. او از حال و هوای معنویش برای ما می‌گوید و اینکه در این سه روز توانسته است بهتر از قبل با خداوند صحبت کند و دردهایش را به او بگوید. او صحبت‌هایش را اینگونه ادامه می‌دهد: «امسال اولین سالی است که من در این مراسم شرکت می‌کنم. در این سه روز فهمیده‌ام بهترین کسی که حرف‌های بندگانش را می‌فهمد و به زیبایی پاسخ آن‌ها را می‌دهد، خداست. می‌توانی حرف‌هایت به او بگویی بدون اینکه ترسی از بازگو شدن آن داشته باشی. او رازدار ترین است و کسی است که بهتر از هر کسی می‌تواند به انسان کمک کند.»
در اولین صف خانمی نشسته است که می‌خواهد سوره‌ای جدید را آغاز کند. برای لحظه‌ای وقت معنویش را می‌گیریم و از او راجع‌به مراسم این روزها می‌پرسیم. او می‌گوید: «در این سه روز برنامه‌هایی چون سخنرانی، مداحی، اعمال مخصوص هر روز، پرسش و پاسخ، سینه‌زنی و… برگزار شد. اما تعداد نفرات معتکفین تقریباً کم بود. علاوه بر این کسی نبود که راهنمای ما برای انجام اعمال باشد و فقط امروز بود که مراسم منظم‌تر و با اطلاع رسانی بهتری انجام شد.»
حال و هوای مسجد جاذبه‌ای دارد که مانع خروجمان از سالن می‌شود. دوست داشتیم به دیگر مساجد هم سری بزنیم ولی ثانیه‌های این روزهای مقدس رو به پایان است و انگار همه در تب و تاب این‌اند که از این لحظات استفاده‌ی بیشتری برند.
طی تماسی که با پورشمسی، از کارکنان اداره تبلیغات، داشتیم، او از تعداد معتکفین امسال مساجد گفت و اظهار داشت: «معتکفین امسال کمتر از سال‌های پیش است و این را می‌توان معلول بر عواملی چون مدارس و امتحانات، کار و… دانست»
در این سه شب مساجد امیرالمؤمنین(ع)، امام زین‌العابدین(ع) و صاحب‌الزمان(عج) که مخصوص خواهران بود، به ترتیب صد و شصت و پنج، صد و ده و همچنین پنجاه و هشت نفر معتکف داشته است.
مراسم اعتکاف در مسجد حضرت ولی‌عصر(عج) با حضور شصت و چهار نفر از برادران برگزار شد.
عکس مربوط به مراسم سال گذشته است.
