گریشنا: در سومین جشن «موسیقی ما» از محمدرضا درویشی به پاس یک عمر فعالیت هنری در زمینه‌ی موسیقی تجلیل شد. محمدرضا درویشی، موسیقی‌دان و پژوهش‌گر شناخته‌شده‌ی موسیقی ایران، اصالتی گراشی دارد. در این گزارش با این هنرمند و پژوهش‌گر بیشتر آشنا می‌شویم.
درباره محمدرضا درویشی
اگر اهل موسیقی باشید و موسیقی‌های اصیل ایرانی را دنبال کنید، و یا این‌که اگر در زمینه‌ی موسیقی مطالعه دارید، حتما نام محمدرضا درویشی به گوشتان آشناست. او که حالا پنجاه و نه‌مین سال زندگی‌اش را سپری می‌کند، در سال ۱۳۳۴ در شیراز متولد شده است. پدر او عبدالله درویشی اهل گراش و مادر او اهل شیراز است.
درویشی از ۱۳ سالگی به فراگیری موسیقی روی می‌آورد و در سال ۱۳۵۳ در دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران پذیرفته می‌شود. وی در آهنگ‌سازی تحت تأثیر استادش مرتضی حنانه است و از همان سال‌های اولیه‌ی بعد فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، به آهنگ‌سازی روی برخی از قطعات موسیقی محلی مناطق مختلف ایران، به خصوص مازندران، روی آورد.
او بعدها به سوی پژوهش در موسیقی نواحی ایران روی می‌آورد، که حاصل آن برگزاری چندین جشنواره و همایش است که از مهم‌ترین آنها می‌توان به جشنواره‌ی هفت اورنگ، آیینه و آواز، موسیقی حماسی و پنج دوره جشنواره‌ی موسیقی نواحی ایران در کرمان اشاره کرد. شاخص‌ترین اثر تألیفی درویشی «دایره‌المعارف سازهای ایران» است.
او همچنین ساخت موسیقی حدود ۲۰ فیلم را برعهده داشته است. کارگردان‌هایی همچون بهرام بیضایی، داریوش مهرجویی، یدالله صمدی و … چهره‌های شناخته‌شده‌ای هستند که با او همکاری داشته‌اند.
تجلیل به پاس یک عمر تلاش هنری
تالار وحدت تهران در شامگاه ۱۸ مهرماه ۱۳۹۴ میزبان سومین جشن سالانه‌ی «موسیقی ما» بود. در این مراسم که چهره‌های برتر موسیقی ایران در آن حضور داشتند، آیین تقدیر از محمدرضا درویشی به پاس یک عمر فعالیت هنری در زمینه‌ی پژوهش موسیقی انجام شد.
نادر گلچین، فریدون شهبازیان و محمد سریر برای تجلیل از او روی صحنه حاضر شدند و این در حالی بود که سریر در سخنانی مطرح کرد: «محمدرضا درویشی علاوه بر یک آهنگ‌ساز، یک پژوهش‌گر است و حوزه‌ی پژوهش راهی دارد که خیلی در میان غبارهای آن گم می‌شوند، اما درویشی از این مسیر عبور کرده و هم‌اکنون مهم‌ترین پژوهش‌گر موسیقی نواحی است. او امشب به حق این جایزه را دریافت می‌کند.»
محمدرضا درویشی نیز پس از دریافت تندیس طلایی‌اش خاطرنشان کرد: «خیلی وقت است که در کشور ما موسیقی سنتی را آب برده است. آن‌چه شما در تک‌خوانی، تک‌نوازی و گروه‌نوازی‌ها می‌شنوید، موسیقی سنتی نیست. حالا که بخش خصوصی دستش کوتاه است و بخش دولتی هم حمایتی نمی‌کند، خوب است که چنین جاهایی وجود دارد که در آن سره و ناسره را از هم تشخیص می‌دهند.»
دیگر عکس‌های جشن «موسیقی ما» را در ادامه ببینید:
کاش می شد شاگردش بشم.
برای گراش هم مثمر ثمر بوده؟
آیا گراش را به یاد دارد؟