هفت برکه (گریشنا): چراغ‌های خونه‌ی کدیم ۲ پس از چهارده روز فعالیت و اجرای برنامه‌های متنوع به امید روشن شدنی دوباره خاموش شد. در مراسم اختتامیه دکتر مریدی، مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس حضور داشت.
به گزارش خبرنگار هفت برکه، در این مراسم فاطمه خواجه، مسئول کمیته‌ی فرهنگی شورای شهر گراش گفت: «از طرف شورای شهر از ایکوموسی‌ها که شب و روز تلاش کردند و در ایام عید وقت گذاشتند تا چهره‌ی شهر را با اجرای این طرح جلا ببخشند قدردانی می‌کنم و ما حامیان سرسخت این گروه هستیم. امیدوارم تلاششان ادامه‌دار باشد تا با جذب توریست شهرمان را به عنوان شهر زیبای سنتی معرفی کنند. از مهندس عبدالهی و مهندس آرمان مهر سرگروه ایکوموسی‌ها نیز تشکر می‌کنم. شب‌های بسیار پرباری در خونه کدیم بود و ان‌شالله در سال آینده این تلاش گسترش بیشتری داشته باشد و شورای شهر هرگونه حمایتی که بخواهد از این گروه خواهد کرد.»
در ادامه مجری برنامه به تخریب خانه‌های تاریخی سطح شهر به عنوان معضل اشاره می‌کند و از خواجه به نمایندگی از شورای شهر می‌خواهد تا برای حفظ این خانه‌ها با انجمن ایکوموس و اداره‌ی میراث فرهنگی همکاری داشته باشند. خواجه در جواب می‌گوید: «از طرف شورای شهر قول می‌دهیم که بازوان راست و چپ و عصای دستتان باشیم.» پخش کلیپی در مورد آماده سازی خانه تاریخی سعادت که بیش ازصد و پنجاه سال قدمت دارد از دیگر برنامه‌ها بود.»
حامد عبدالهی، مسئول انجمن ایکوموس نیز پس از معرفی و قدردانی از حامیان مالی و معنوی طرح خونه کدیم ۲ بیان می‌کند: «امسال در مجموع چهل و شش نفر به طور مستقیم جز کادر اجرایی بودند که میانگین سنی کادر اجرایی بین بیست و چهار تا پنجاه و چهار سال بود، سال گذشته در خونه کدیم ۱، سی و دو نفر همکاری داشتند که میانگین سنی آن‌ها بین بیست و یک تا هفتاد و هشت سال بود.
با احتساب روزانه پنج ساعت کار در بهمن و اسفند سال گذشته نزدیک به سیصد ساعت کار داوطلبانه برای خانه تاریخی سعادت انجام شده است که در مقایسه با خانه تاریخی استاد علیپور نزدیک به دویست ساعت افزایش کار داشتیم و تعداد خانواده‌هایی که وسایل امانت دادند سی نفر و خانواده‌هایی که وسایل را اهدا کردند نزدیک به هفده نفر بودند، سال قبل ده خانواده وسایل را به صورت امانت و پانزده خانواده وسایل را اهدا کردند.
اما آمارها در مجموع صد و شصت و هشت ساعت و یا به زبانی دیگر چهارده روز فعالیت در خونه کدیم ۲ از این قرار است که؛ میانگین تعداد بازدید‌کنندگان غیر گراشی در روز چهل و سه نفر و دویست و چهل نفر نیز همشریان گراشی به صورت روزانه از این طرح بازدید داشتند و در مجموع چهار هزار و دویست و دوازده نفر از خانه تاریخی سعادت بازدید کردند و به طور میانگین هر شب شصت نفر در چهارده ویژه برنامه شرکت کردند که نسبت به جمعیت بازدید کننده خونه کدیم ۱ که سه هزار و ششصد و دوازده نفر بوده رشد چهارده درصدی داشتیم. از نظر اقتصادی نیز پارسال سه میلیون ریال بابت آتلیه عکاسی درآمد داشتیم اما امسال مجموعه درآمد غرفه سوغات سرا، انجمن بانوان نیک اندیش و نیز آتلیه عکاسی بالغ بر بیست و شش میلیون ریال بوده است.»
عبدالهی همچنین اضافه می‌کند: «در نظر داریم در اواسط تیر ماه جلسه‌ی نقد و بررسی طرح خونه کدیم ۲ را برگزار کنیم که در این مراسم از دست‌اندرکاران و افرادی که برای برگزاری و اجرای این طرح همکاری داشتند نیز قدردانی خواهد شد.»
دکتر مریدی در این برنامه گفت: «موضوعی که به نظرم رسید مطرح کنم و دغدغه‌ی ذهنی من بود این است که متصور هستم همه‌ی ما بایستی همت کنیم تا با اجرای این گونه طرح‌ها هم برگشتی به عقب داشته باشیم و هم برای رونق اقتصادی شهرمان همت کنیم. شهرهای جنوبی مثل لار، گراش، اوز و خنج همه و همه نگاهمان به خیرین است و من متصور هستم که با این نگاه نمی‌توانیم ادامه رونق اقتصادی را برای کشور و شهرمان و برای منطقه‌مان سبب شویم. گریزی نیست مگر این که یک نگاه دیگری کنیم. نگاهی که امروز بسیاری در دنیا انجام می‌دهند و آن هم در حوزه گردشگری است. آیا ما گردشگری را از حوزه طبیعت داریم؟ آیا ما گردشگری در حوزه پزشکی داریم؟ آیا ما گردشگری در حوزه‌هایی که امروز بسیاری از کشورهای جهان از آن استفاده می‌کنند داریم؟ خیر. پس طبیعتا نمی‌توانیم از این بخش آورده‌ای برای شهر داشته باشیم. و این آورده‌ها سبب این می‌شود که جوان‌های تحصیل‌کرده ما بتوانند مهاجرت را کنار بگذارند. بنا نیست همیشه هجرت کنیم. بنا نیست همیشه به آن سوی آب برویم، بنا نیست دست ما به سوی خیرین دراز باشد. در تمامی دوران باید چاره‌ای اندیشید گردشگری شاید نسخه‌ای ارزشمند برای منطقه‌ی ماست. ولی نه ما می‌توانیم مثل شیراز گردشگری پزشکی داشته باشیم نه مثل تخت جمشید و پاسارگاد و بسیاری از مکان‌ها و ابنیه‌های تاریخی گردشگری تاریخی داشته باشیم. پس چه کنیم؟ پیوندهای میراثی خودمان را تقویت کنیم. یعنی همان خانه‌های قدیمی که امروز هستیم حس بسیار ارزشمندی برای همه ما دارد این حس نوستالوژیک در همه کشور ما یکسان است در کشور ما کمتر خانه‌هایی مثل خانه سعادت در گراش مثل خانه محمودی درلار و مثل خانه سوداگر در اوز پیدا می‌شود.
بایستی این خانه‌ها بازسازی شود و ما بتوانیم به این طریق گردشگران را به سمت خودمان بکشانیم. باید فضایی ایجاد کنیم که همه را به سمت خودمان بکشانیم. زمانی این کار را می‌توانیم بکنیم که خودمان با لذت و شعف اینجا بنشینیم و برنامه را اجرا کنیم. و با افتخار به گردشگران بگوییم ما دارای این چنین بناها هستیم. و برای دیدن همچین مکان‌هایی به شهر ما بیایید. من سپاسگزار دوستان هنرمندم هستم که همت کردن این فضا را بار دیگر احیا کردند. خانه‌های قدیمی فخر ما هستند و ما گریزی نداریم که اقتصادمان را بدین شکل احیا کنیم که تحت عنوان مردم شناسی گردشگری قلمداد می‌شود. گردشگری ادبی را نیز می‌بایست در گراش تقویت کنیم. روز گراش می‌تواند بسیاری از ادبا و شعرا و فرهیختگان و هنرمندان را در این شهر دور هم جمع کند. همه این رفت و آمد‌ها بی‌تردید رونق اقتصادی را سبب می‌شود.»
پایان بخش برنامه سخنرانی دکتر ابراهیم مهرابی بود. او مقدمه‌ای در مورد کشف آموزه‌های اسطورهای و آیینی در کائت شو را بیان کرد و در ادامه گفت: «این خانه‌ها خشت و گل تنها نیست اگر کسی براین باور است که این نوع خانه‌ها صرفا یک خشت و گل است کاملا در اشتباه است و یک نگاه عامیانه دارد اگر نگاه عاقلانه داشته باشد جز به جز مولفه‌های معماری در گراش عامل آموزه‌های نجیب و فاخر است.»
در کانال @Gerashinfo خبری انجمن ایکوموس می‌توانید اطلاعات و اخبار بیشتری مربوط به خونه کدیم ۲ را مطالعه و فایل صوتی مراسم را دانلود کنید.
