گریشنا: در هفته‌ای که گذشت، نخستین انتخابات نظام پزشکی در گراش همزمان با دیگر نقاط کشور برگزار شد. این انتخابات با توجه به زیرساخت‌هایی که در دو دهه‌ی گذشته در حوزه بهداشت و سلامت گراش شکل گرفته است، حائز اهمیت است. از این رو، امیرحسین نوبهار، دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه شیراز، یادداشتی در این زمینه نوشته است که در ادامه می‌خوانید.
یادداشت- امیرحسین نوبهار: انتخابات نظام پزشکی نخستین انتخابات درون‌گروهی در شهر ما نیست و پیش از این گروه‌های دیگر مانند اصناف و مهندسین نیز برای اعطای بخشی از اختیارات و تصمیم‌گیری‌های خود انتخابات برگزار کرده بودند. اما انتخابات در مجموعه بهداشت و درمان گراش به دلایلی از نمود بیشتری برخوردار است. مثلا این که بخش قابل توجهی از موقوفات بزرگانی همچون مرحوم حاج شیخ احمد انصاری در این حوزه بوده است و همه مردم شهر در قبال این موقوفات احساس مسئولیت می‌کنند. یا تلاش‌ها و زحمات پزشکان و دیگر فعالین بهداشت و درمان شهر که موجب شده است شهر ما در این زمینه از جایگاه ویژه‌ای در سطح منطقه برخوردار شود. به این دلایل می‌توان ارتباط مستقیم این بخش از جامعه با مراجعین خود، که بخشی از ذات این حرفه است، و سیاست‌های کلان ملی را نیز اضافه کرد.
مجموع دلایلی که مثال زده شد، موجب شده است اتفاقاتی که در این حوزه رخ می‌دهد، بیش از سایر حوزه‌ها مورد توجه عموم مردم قرار گیرد. افزایش نقش‌آفرینی فعالین بهداشت و درمان در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی که در چند انتخابات اخیر، به‌خصوص انتخابات مجلس و شورای شهر به خوبی هویدا بود، متاثر از همین علل است که البته بررسی نکات منفی و مثبت آن خود در مقالی مفصل می‌گنجد.
شاید انتخابات نظام پزشکی شهر گراش که دو روز پیش برای اولین بار برگزار شد، صرفا یک رویداد صنفی و محدود به نظر برسد، اما این اتفاق از ابعاد دیگری نیز درخور توجه است و می‌توان ادعا کرد از اهمیتی بیش آنچه در ظاهر پیداست برخوردار است.
برگزاری انتخابات نظام پزشکی نه تنها می‌تواند موجب احقاق حقوق پزشکان و بیماران شود، بلکه موجب ایجاد سطوح میانی جامعه خواهد شد که به بیانی ساده، یکی از رسالت‌های این سطح میانی این است که حرف مردم و فعالین بهداشت را به گوش نهاد‌های تصمیم‌گیر بالادستی برسانند.
نظام پزشکی ایران نمونه‌ای با سابقه از یک نهاد غیر دولتی و مستقل است که از پیش از انقلاب تاکنون نقش جامعه مدنی را میان سیاست‌گذاران عرصه بهداشت و بدنه جامعه که شامل مراجعه‌کنندگان به پزشک نیز می‌شود، ایفا کرده است. شاید به همین دلیل برخی مقامات اجرایی کشور در سال‌های نه‌چندان دور دل خوشی از این سازمان نداشتند.
اما آنچه از موارد پیش‌تر گفته شده، مهم‌تر است، اتکا به آراء اعضای یک مجموعه در انتخاب مدیران و نمایندگان آن مجموعه است که از یک سو موجب چرخش نخبگان می‌شود و فرصت طرح ایده‌های جدید را خلق می‌کند؛ و از سویی دیگر مسئولین یک حوزه را نسبت به برنامه‌ها و عملکرد خود پاسخ‌گو می‌کند و جلوی کج‌روی‌های احتمالی را می‌گیرد.
انتقال کرسی‌ها با برگزاری انتخابات‌های این‌چنینی در زمینه‌های مختلف، علاوه بر این که نمود کوچکی از مردم‌سالاری است، موجب از میان رفتن رکود فکری در مدیریت مجموعه‌ها نیز می‌شود، تا شاید با پویایی حاصل از این رفت و آمد‌ها، شهر همیشه پیش‌رو بماند؛ و نیز تمرینی است برای انتخاب‌های مهم‌تر، که سرنوشت شهر را تعیین می‌کند.
پس برگزاری چنین انتخاباتی را باید به فال نیک گرفت و امیدوار بود که دیگر گروه‌ها نیز برای تعیین مسیر آینده‌شان از همین روش استفاده کنند. انتخابات‌های درون‌گروهی و صنفی علاوه بر کارکرد‌های اختصاصی خود، نوعی اتکای هرچه‌بیشتر به رای اعضای آن جامعه است و این مهم یکی از آرمان‌های قانون اساسی است که از زمان مشروطه خواست جامعه ایران بوده است.
