هفت‌برکه (گریشنا): تاکید جشنواره‌ی فیلم کوتاه کل بر انتخاب فیلمسازان و منتقدان برجسته برای حضور در هیات داوران، در دوره‌ی سیزدهم نیز نمایان است. در این دوره نیز پنج تن از سینماگران و منتقدان نام‌آشنای سینمای ایران، ابوالفضل جلیلی، مهدی نادری، محمود رحمانی، رضا درستکار و بهتاش صناعی‌ها داوری آثار راه‌یافته آثار راه‌یافته به بخش مسابقه در سه گروه فیلم‌های مستند، داستانی و تجربه‌گرا در سیزدهمین جشنواره فیلم کوتاه کل را بر عهده خواهند داشت.
با نزدیک‌شدن به روزهای برگزاری سیزدهمین دوره جشنواره کل در روزهای ۱۵، ۱۶ و ۱۷ آذرماه در در محل دانشکده علوم پزشکی گراش، هیات داوران این دوره معرفی شدند. روابط عمومی جشنواره کل مرور کوتاهی بر کارنامه‌ی ابوالفضل جلیلی، مهدی نادری، محمود رحمانی، رضا درستکار و بهتاش صناعی‌ها داشته است.
ابوالفضل جلیلی
کارگردان | نویسنده | تدوین‌گر
ابوالفضل جلیلی متولد ۱۳۳۶ در ساوه، کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تدوین‌گر ایرانی است. فیلم‌های او، غیرتجاری هستند و معمولاً به مسائل اجتماعی، به‌ویژه مسائل مربوط به نوجوانان می‌پردازند.
او با فیلم رقص خاک در مسیری گام نهاد که او را به جشنواره‌های خارجی رساند و مورد تحسین قرار گرفت. وی در سال ۱۳۷۲ دت یعنی دختر را ساخت که برای آن برنده اوسلای طلایی و نامزد شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز ۱۹۹۵ شد که برای دومین بار بعد از فیلم یک داستان واقعی به دست می‌آمد. همچنین جلیلی برای رقص خاک برنده پلنگ نقره‌ای و نامزد یوزپلنگ طلایی جشنواره بین‌المللی فیلم لوکارنو ۱۹۹۸ شد و جایزه فیپرشی جشنواره فیلم لندن و جایزه بهترین فیلم آسیایی جشنواره بین‌المللی فیلم توکیو را از آن خود کرد. دان اثر بعدی جلیلی، باز هم در مورد زندگی نوجوانان بود که برای این فیلم نامزد صدف زرین و برنده جایزه همبستگی جشنواره فیلم سن‌سباستین ۱۹۹۸ شد. قصه‌های کیش فیلمی چند اپیزودی به کارگردانی محسن مخملباف، ناصر تقوایی و ابوالفضل جلیلی بود که ساخته شد و برای هر سه نامزدی جایزه نخل طلا کن را به همراه داشت. وی دو سال بعد یعنی در سال ۱۳۷۹ دلبران فیلمی که در رابطه زندگی یک پسر بچه افغان در ایران است را ساخت که می‌توان گفت تحسین شده‌ترین اثر کارنامه جلیلی به همراه رقص خاک محسوب می‌شود. جلیلی برای دلبران برنده جایزه بالن طلایی جشنواره سه قاره، برنده جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم توکیو فیلمکس و نامزد یوزپلنگ طلایی جشنواره بین‌المللی فیلم لوکارنو ۲۰۰۱ شد. ابجد و گل یا پوچ دو فیلمی بعدی وی محسوب می‌شوند. آخرین فیلم او حافظ محصول سال ۱۳۸۵است که با نگاهی به زندگی حافظ شیرازی ساخته شد. این فیلم در جشنواره فیلم رم برنده جایزه ویژه هیئت داوران این جشنواره شد و قرقاول طلایی جشنواره فیلم کرالا را نیز به دست آورد. جلیلی تاکنون ۱۵ فیلم سینمایی ساخته‌است که هیچ‌کدام از آنها در ایران موفق به گرفتن مجوز اکران عمومی نشده‌اند، اما تلویزیون ایران به دلیل اینکه در ساخت برخی فیلم‌های او مشارکت داشته‌است، تعدادی از آنها را نمایش داده‌است.
مهدی نادری
نویسنده | کارگردان
مهدی نادری متولد ۱۳۵۲ در تهران است. او فعالیت هنری خود را با نویسندگی و کارگردانی تئاتر دانش‌آموزی در سال ۱۳۶۶ آغاز کرد. فیلم‌های کوتاه، تجربی و مستند هدیه بابا، زنگ پنجم، مادر، فستیوال، لب‌های دوخته، ایستگاه بعدی، دختران آفتاب، قدم به قدم، گزارش زیرخاکی، رویاهای فراموش‌شده، روزهای سگی در دره دالتون، تصویر کلمات و …. جوایز فراوانی برای او به ارمغان آورده است.
نادری همچنین به عنوان نویسنده فیلمنامه و تدوین‌گر فعال است و در زمینه‌های تحقیقاتی و پژوهشی سینما هم چندین مقاله منتشر کرده است. از شاخص‌ترین مقالات نادری می‌توان به مقاله «عیون الحقایق و ایضاح الطرائق» اشاره کردکه به کوشش زاون قوکاسیان در کتاب سینما حقیقت در سال ۱۳۸۶ به چاپ رسیده است.
همچنین از عمده جوایز داخلی و بین‌المللی نادری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: بهترین فیلم جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، بهترین کارگردان سینمای مستند در هفتمین جشن خانه سینما، جایزه استعداد درخشان انجمن منتقدین سینما، بهترین فیلم جشنواره بین‌المللی تامپره فنلاند، بهترین فیلم جشنواره تورون لهستان، بهترین فیلم مردم‌شناسانه جشنواره پارنو استونی، بهترین تجربه از کمپ استعدادهای جوان برلین و بهترین فیلم جشنواره دوسالانه ویسبادن آلمان.
او در سال ۱۳۸۹ با اولین فیلم‌اش، بدرود بغداد، به عنوان نماینده سینمای ایران به هشتاد و یکمین دوره جوائز سالیانه ی آکادمی علوم و فنون هنرهای متحرک «اسکار» معرفی شد. نادری تاکنون به عنوان داور بین‌المللی در کشورهای متعددی حضور داشته و در سال ۲۰۱۲ در بیست و ششمین جشنواره بین‌المللی «بارباکان» در کشور اسلواکی در جایگاه ریاست هیئت داوران قرار گرفته است.
بهتاش صناعی‌ها
کارگردان | نویسنده
بهتاش صناعی‌ها، متولد ۱۳۵۷ در شیراز، فارغ التحصیل رشته کارشناسی مهندسی عمران است، صناعی‌ها تحصیل در مقطع کارشناسی‌ارشد در رشته معماری را نیمه‌کاره رها کرد و بعد از چند تجربه کارگردانی، نویسندگی و بازیگری در تئاتر، مشغول به ساختن فیلم کوتاه، مستند ، انیمیشن و تیزر تبلیغاتی شد، او در کارنامه هنری‌اش سابقه نویسندگی و کارگردانی دو سریال انیمیشن و یک تله فیلم را دارد. احتمال باران اسیدی نخستین فیلم سینمایی بهتاش صناعی‌ها است که در جشنواره‌های متعددی به نمایش درآمده و موفق به دریافت جوایز متعدد داخلی و بین‌المللی همچون جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره فیلم فجر، جایزه استعداد درخشان جشن انجمن منتقدان سینمایی، جایزه نتپک (ارتقای سینمای آسیا) و… شده است. مستند دیپلماسی شکست ناپذیر آقای نادری، جدیدترین فیلم صناعی‌ها نیز موفق به کسب جایزه بهترین فیلم (هنر و تجربه) از جشنواره سینما حقیقت و همچنین برنده تندیس بهترین فیلم مستند سال از جشن سینمایی حافظ شده است.
رضا درستکار
منتقد سینما | مستندساز
رضا درستکار، نویسنده و منتقد سینما، با نشریات تخصصی سینمایی کارش را آغاز کرده و هفده سال (از بدو تاسیس) ماهنامه دنیای تصویر نویسنده و عضو شورای نویسندگان این مجله بوده است. در آن فاصله در مقاطعی با نشریات دیگر از جمله ماهنامه‌های فیلم، ادبستان، فیلم-ویدیو و فصلنامه‌های فارابی و سینماتک (موزه هنرهای معاصر) نیز همکاری داشته است.
درستکار پنج کتاب در کارنامه خود دارد؛ فریدون گله؛ زندگی و آثار (۱۳۸۰)؛ بهمن فرمان‌آرا؛ زندگی و آثار (۱۳۸۱)؛ در قلمرو دیدار (با مجید مجیدی؛ زندگی و آثار) ۱۳۸۵؛ روایت‌های مستند (۱۳۸۶) و در قلمرو گفتار (۱۵ مقاله سینمایی) ۱۳۹۶.
این منتقد سینما در فیلمسازی هم تجربیابی به دست آورده است که از آن جمله می‌توان به نویسندگی چند فیلمنامه و کارگردانی چند فیلم مستند پرتره و اکسپریمنتال همچون فریدون گله کجاست؟ (۱۳۸۲)، حاجی گوییت (۱۳۸۶)، اکبرجوجه (۱۳۸۷)، دستم پاست (۱۳۹۲)، دیدن یا ندیدن (۱۳۹۶) و تله فیلم روز برمی‌خیزد(۱۳۸۹) اشاره کرد.
محمود رحمانی
کارگردان | مستندساز
محمود رحمانی متولد ۱۳۵۸ در ایذه، یکی از مستندسازان مستقل ایران است. او چندین فیلم مستند را کارگردانی کرده و با بیش از ۲۰۰ حضور بین‌المللی و ملی و کسب بیش از ۵۰ جایزه معتبر ملی و بین‌المللی را در سابقه خود دارد که همین باعث شده است رحمانی یکی از پرافتخارترین مستندسازان ایرانی محسوب شود. از مهمترین جوایز او می‌توان به جایزه روبرتو روسلینی، فیلمساز شهیر ایتالیایی و جایزه نتپک (شبکه ارتقای سینمای آسیا) اشاره کرد. از آثار او می توان به مستندهای نفت سفید، مدار صفردرجه، مادرم بلوط و مُلف گند اشاره کرد. ملف گند اثری تجربی است و بلندترین پلان سینمای مستند ایران محسوب می‌شود.
