بستن

گام‌به‌گام تا ۱۸ سالگی ورزشگاه محبی گراش

هفت‌برکه – کامران جعفری: یکی از آثار ماندگار ورزشی که بیش از سایر آثار در گراش چشم‌نوازی می‌کند، مجموعه بزرگ و چندمنظوره‌ی ورزشی دکتر محبی است. امید است با بهره‌برداری از آن در آینده‌ای نزدیک، گراش تا چندین دهه بی‌نیاز از ایجاد اماکن ورزشی جدید شود و نیازهای جامعه‌ی ورزشکاران این شهرستان مرتفع گردد.

وقتی صحبت از ورزش گراش به میان می‌آید، برخی نام‌ها بی‌مقدمه به ذهن‌ها خطور می‌کند. یکی از این نام‌ها، میرزا اکبری، ورزشکار پیشکسوت و مدیری‌ست که بیش از ۴۰ سال از عمر خود را صرف خدمت به ورزش و جامعه ورزشکاران گراش نموده و توانست با درایت و تحملِ ناملایمات، زمینه‌ساز و مسبب احداث یکی از ماندگارترین و بزرگ‌ترین پروژه‌های ورزشی جنوب کشور و فارس باشد. دومین نامِ آشنا برای هر گراشی و مخصوصا ورزشکاران منطقه، مجموعه ورزشی دکتر محبی است. پرداختن به چگونگی به هم آمیختن این دو نام و پیدایش مجموعه محبی خالی از لطف نیست و نکاتی آموزنده را برای شیفتگان خدمت صادقانه در بر دارد: آشتی دادن یک شهروند با شهر و سوق دادن سرمایه خیّری بلندهمت به سوی زیرساختی فرهنگی ورزشی.

زین العابدین محبی، مشهور به «رهبر»، موسس اولین و تنها کتابخانه گراش در سال ۴۷ شمسی است، یعنی در زمانی که کمتر کسی به فکر توسعه و بسط فرهنگ در قصبه گراش بود، و این نشان از ژرف‌اندیشی این فرد و علاقه‌مندی او به پرورش فکری و فرهنگی نسل‌های آینده گراش بود.

اما وقتی او پس از ۱۷ سال در بهار ۷۴ به زادگاهش آمده بود، به واسطه برخی رفتارهای دافعه‌ای و متعصبانه‌ی توام با ناآگاهی، که متاسفانه همیشه وجود داشته، به روایت خودشان نزدیک بود برای همیشه با گراش و همشهریانش وداع کند و با دلی شکسته در تدارک برگشت به امارات بود. اکبری با وجود آن جوّ متشنج و علم به حملات و تخریب‌های گروه خاص، برای دلجویی از ایشان و مرتفع ساختن برخی نیازهای تربیت بدنی و جامعه ی ورزش، ایده‌ی ملاقات با محبی را با تنی چند از بزرگان و دست‌اندرکاران ورزش گراش و هیات امناء تربیت بدنی مطرح کرد.

سرانجام از جمعی ۳۰ نفره که اعلام همراهی کرده بودند، فقط چند نفر انگشت‌شمار در وقت ملاقات حاضر به همراهی می‌شوند و در شامگاه ۲۰ خردادماه ۷۴، با دکتر محبی دیدار می‌کنند و با استقبال گرم ایشان روبه‌رو می‌شوند. ایشان با وجود اینکه روز بعد عازم کشور امارات بودند، سفر خود را به تعویق می‌اندازد و علاقه‌ی خود به ورزش و اهتمام و ارزش بخشیدن به جوانان را با حضور خود در ۲۱ خردادماه در محل تربیت بدنی گراش نشان می‌دهد. دکتر محبی در همان ابتدا از دست‌اندرکاران ورزش گراش برای سفر به امارات و ادامه‌ی صحبت‌ها و بررسی زمینه‌های همکاری دعوت می‌کند و همانجا با تخصیص بودجه‌های جداگانه‌ی ماهیانه برای تربیت بدنی، هیات‌های ورزشی و تیم‌های حاضر در لیگ و رقابت‌های استانی، و مرتفع ساختن دیگر نیازهای ورزشی گراش، علاقه‌مندی خود را در امر ورزش و سلامتی جوانان اثبات می‌کند. این دیدار سرفصل جدیدی را برای ورزش گراش باز می‌کند، تا جایی که در آینده به احداث مجموعه بزرگ ورزشی محبی می‌انجامد.

اما ملاقات‌کنندگان با آقای محبی, در ادامه بی‌نصیب از حملات روانی گسترده مخالفانِ دکتر محبی نبودند و در هر فرصتی به تخریب شخص اکبری به طرق مختلف، از قبیل گزارش‌های سراسر کذب به مراجع امنیتی و توزیع شب‌نامه‌های توهین‌آمیز با محتوایی سخیف دست زدند تا شاید بتوانند این رشته را پاره کنند. اما این نامهربانی‌ها هیچ وقت نتوانست خللی در عزم اکبری و رویای بزرگی که برای ورزش گراش در سر می‌پرورانید، ایجاد کند.

همکاری‌ها ادامه داشت تا اینکه اکبری در سفری به اتفاق مهندس حسام، مدیرکل وقت تربیت بدنی، و تنی چند از دست‌اندرکاران ورزش گراش، در ملاقاتی که سال ۷۷ با خیراندیش بلندهمت در دبی داشتند، ایده‌ی بلندپروازانه‌ی خود را در زمان و مکانی مناسب به دکتر محبی ارایه کند. او با کمک‌گیری از همراهان و عشق و علاقه‌ی وافر و مثال زدنیِ خودِ خیّر محترم، موافقت ایشان را برای احداث یک مجموعه‌ی بزرگ ورزشی جلب کرد و دستور پیگیری‌های اولیه پروژه به آقای اکبری داده شد.

اکبری که در آستانه‌ی محقق شدن بزرگ‌ترین آرزوی خدمت‌رسانی‌اش به جوانان شهر بود، پس از بازگشت از امارات، ضمن مژده دادن به همفکران خود، موضوع را برای بزرگان و دست‌اندرکاران ورزش گراش تشریح کرد. سپس سریعا شروع به مکان‌یابی نمود. در جلسه‌ای که با حضور تنی چند از دست‌اندرکاران ورزش گراش همانند آقای عبدالرضا افشار تشکیل شد، تعدادی موافقِ احداث مجموعه در بیرون از شهر، یعنی محل فعلی که آن زمان بیابان و بدون وجود تاسیسات شهری و غیره بود، بودند و عده‌ای مخالف این امر. اما نگاه به دوردست‌ها و نیاز آیندگان به اماکن بزرگ‌تر و خارج از محدوده ترافیک شهری، موضوعی بود که در ذهن اکبری نقش بسته بود و خود را ملزم به اجرای آن می‌دانست.

سرانجام در تابستان ۷۸ و طی مراسمی که برای تجلیل از خیّر فرهنگ‌دوست، دکتر محبی، تدارک دیده بود، با دعوت از مهندس هاشمی‌طبا، معاون وقت ورزشی ریاست جمهوری؛ دکتر حسام، مدیر کل ورزش؛ و تنی چند از مسئولین و بزرگان منطقه و شهر، کلنگِ احداث پروژه‌ی بزرگ ورزشی دکتر محبی در زمینی به مساحت ۱۰۵ هزار متر مربع بر زمین زده شد. در زمستان همان سال، عملیات فونداسیون آن با تلاش نماینده‌ی خیِر، حاج اسدالله فانی لاری، آغاز شد.

کارهای اجرایی و عملیات ساخت به خوبی و با سرعت جلو می‌رفت و به حدود بیش از ۶۰ درصد پیشرفت فیزیکی، از قبیل حصارکشی کل مجموعه، تسطیح و آماده‌سازی زمین فوتبال و احداث سالن بزرگ و چند منظوره‌ی ۳ هزار نفری با نصب اسکلت فلزی، سکوگذاری و مسقف کردن سالن پایان یافته بود. اما با عدم تخصیص بودجه کافی، به دلیل نداشتن دسترسی به خیّر محترم به علت سفرهای مکرر استعلاجی ایشان به کشورهای اروپایی، ساخت پروژه در حدود سال ۸۷ تقریبا متوقف شد.

طی این سال‌ها بود که به دلیل وخامت حال دکتر محبی، اکبری به اتفاق دکتر خدابخش، مدیرکل وقت، و مهندس کامیاب با سفر به دبی و با رایزنی‌های حاج حسن سراجی و دوستان و همکاری نماینده خیّر محترم، مالکیت مجموعه‌ی ورزشی محبی به صورت رسمی و قانونی به اداره کل تربیت بدنی فارس (تربیت بدنی گراش) واگذار گردید تا بتوان از طریق بودجه‌های کشوری، هر چه سریع‌تر پروژه تکمیل و آماده بهره‌برداری شود.

بنا به درخواست تربیت بدنی گراش و با پیگیری‌های مکرر علی‌اصغر حسنی، نماینده وقت شهرستان‌های لارستان، خنج و گراش در مجلس شورای اسلامی، این پروژه علی‌رغم وجود مشکلات کشور و کمبود بودجه به دلیل تحریم‌های گسترده‌ی بین المللی در ردیف بودجه قرار گرفت. با اولین بودجه با مبلغی حدود ۱۵ میلیارد ریال در سال ۹۲ و ۹۳، کار تکمیل پروژه بزرگ محبی از سر گرفته شد و اکبری خوشحال از پایان وقفه‌ی حدودا پنج‌ساله، به سرعت شروع به کار کرد. سقف سالن را که به دلیل عدم تکمیل دیوارچینی‌ها و وقفه به شدت تخریب شده بود، تعویض کرد و کف‌سازی و موزاییک کف، سرامیک سکوها، تعبیه و نصب سیستم سرمایشی و گرمایشی سالن، ساخت و نصب در و پنجره‌های ورودی سالن و تکمیل رختکن‌ها و سرویس‌های بهداشتی و انشعاب برق به انجام رسید. اکبری چنان سرگرم امور مجموعه بود که طی بازدیدی میدانی از پروژه، در چاه نیمه‌تمامی که در داخل محوطه سرویس‌ها قرار داشت سقوط کرد و چیزی نمانده بود که جانش را نیز بر روی این موضوع از دست بدهد.

سرانجام اکبری پس از ۳۲ سال خدمتی مثال‌زدنی، سکان مدیریت ورزش گراش را به جوانی ورزش‌دوست سپرد و از مسئولیت کناره‌گیری کرد. احمد حسن‌نژاد، مدیر جدید ورزش و جوانان گراش، نیز راه اکبری را برای هر چه زودتر تکمیل کردن پروژه پیش گرفت و از بخت خوش وی، فرمانداری دلسوز نیز همراه خود یافت. اما اکبری با وجود نداشتن مسئولیتی رسمی در اداره ورزش و جوانان، همچنان امور مجموعه را رصد می‌کند. تا اینکه تابستان ۹۵ اکبری باخبر می‌شود که بر اساس برداشت‌هایی از برخی مصوبات دولت مبنی بر فروش املاک بلااستفاده در جهت تکمیل پروژه‌های ناتمام، تصمیم به فروش حدود ۸۰ درصد از زمین‌های مجموعه را دارند تا با این بهانه که با این مبلغ می‌توان سالن را تکمیل کنند، مجموعه را محدود کنند. لذا با در جریان گذاشتن به موقع فرماندار و معاون فرماندار، آقای قاسم فرسوده، وارد رایزنی‌های گسترده با اداره کل می‌شود و تا این که موفق می‌شوند موضوع فروش را منتفی کنند.

در ادامه نیز حسن‌نژاد با کمک اکبری و رایزنی‌های مکرر فرماندار محترم، معاونت سیاسی فرماندار، دکتر محمدی، و همکاری خوب دکتر کامیاب که این بار در کسوت مدیرکلی همیار ورزش گراش بود، موفق به تخصیص بودجه‌ای ۱۵ میلیارد ریالی برای تکمیل سریع‌تر پروژه شد. کارها به سرعت پیش می‌رود تا شاید بتوان تا قبل از اینکه مجموعه ورزشی محبی به سن ۱۸ سال تمام برسد، بهره‌برداری از آن شروع شود. بهمن ماه ۹۶ مجموعه ورزشی محبی دقیقا ۱۸ ساله می‌شود و این همان تاریخی‌ است که مدیر کل محترم ورزش و جوانان فارس نوید افتتاح و بهره‌برداری‌اش را به جوانان ورزشکار شهر داده است.

در این کشور پهناور بسیار بودند مدیران و مسئولانی که راحت جان را به زحمت خدمت ترجیح می‌دادند، اما شعار خدمت‌گزاری را جار می‌کشیدند. دردهای امروز کشور از سوی همین مدیران است. اما درود خداوند بر همه‌ی آنانی که برای این مرز و بوم صادقانه تلاش کردند و بی مزد و منت خدمت کردند. پاک زیستند و پاک ماندند. بسیارند خدمت‌گزارانی که همچون اکبری گمنام و بی نام و نشان ماندند. آنها خدمتگزاران واقعی هستند.

با مردم پاک و اهل و عاقل آمیز

وز نااهلان هزار فرسنگ گریز

ار زهر دهد تو را خردمند، بنوش

ور نوش رسد ز دست نااهل، بریز

حکیم عمر خیام

مطالبی و عکس‌هایی که خوانندگان گریشنا و نشریه افسانه ارسال کرده‌اند.

12 نظر

  1. سلام و ممنونم از نظر و محبت بیشمارتان دایی جان.

    جا دارد از مجموعه ی هفت برکه و تیم گریشنا مجددا تشکر کرده که بر همه ی فراز و نشیب ها و مشکلات موجود,توانسته است,در امر اطلاع رسانی اخبار و وقایع و ثبت واقعیات و بسط و گسترش آگاهی و فرهنگ سازی در پهنه ای به وسعت دنیا,فعالیت کنند,و همه ی گراشی ها و علاقه مندان به گراش را تحت پوشش چتر خبریِ متنوع و گوناگون خود, قرار دهند.بسیارند کانال ها و شبهه خبرگزاری هایی که در گراش فعالیت میکنند,اما آنچه گریشنا را چه در گراش و چه در سطح منطقه ای از دیگر همگون هایش متمایز و موردِ اعتمادِ مخاطبانِ وسیع و بیشمارِ خود قرار داده است,رعایت انصاف و اصل بی طرفی و تعهد و تسلط این عزیزان به این حرفه ی مهم و حساس میباشد.
    موفق و همیشه پیروز, باشند.

  2. با تشکر از اقای اکبری و جعفری و دیگر دلسوزان و خدمت گزاران شهر
    متاسفانه تند رو ها همیشه مانع بیشرفت شهر بوده اند
    انها شناخته شده هستندودیگر حنای شان رنگی ندارد

  3. ضمن تشکر از همه تا آنجایی که من بیاد دارم این باشگاه هدیه به بازیکنان تیم فوتبال اعزامی از گراش به دبی به دعوت آقای منفرد به دبی بود که بنده نیز با تیم بودم که آقای محبی در شبی که شام مهمان خونشون بودیم به پیشنهاد این برادر عزیز آقای محبی پذیرفتند در واقع باید بگوییم عامل اصلی که مشوق آقای محبی بودند آقای منفرد محمد هستند من بعنوان یک بازکن پیشکسوت از بزرگوار و جناب آقای محبی تشکر میکنم

  4. با سلام و
    درودتان باد,
    جناب خلیل که احتمالا نام مستعار جنابعالی باشد,چرا که حافظه ام یاری نمیدهد تا در جمع ۲۵ نفره ورزشکارانِ اعزامی به امارات,خلیل نامی را بیابم.بجز جناب آقای فرهادی, که جزء بازیکنان نبوده و در هیات همراه بودند.
    اما آنچه شما بزرگوار گله مندید و چنین مطرح فرموده اید که نامهایی را باید ذکر میکردیم, اگر بخواهیم در مورد همیاران تربیت بدنی, نام تک تک افراد را بزبان بیاوریم,کار اشتباهی ست,چرا که آنقدر بسیارند زحمتکشان و خیرین و بزرگوارانی که از بدو تاسیس تربیت بدنی گراش, همواره به ورزش گراش خدمت کرده اند و میتوان کتابی قطور با اسامی عزیزان نگاشت و چه بسا از عهده ی اینجانب برنمیآید و در حوصله ی گزارش مجموعه محبی نیز نمیگنجد و بدلیل احتمال از قلم افتادن برخی نامها و بوجود آمدن دلخوری دوستان,سعی شده زیاد بر روی اسامی تکیه نکنیم.
    حاج محمد منفرد نیز در زمره ی همین زحمتکشان و دلسوزان شهر در هر زمینه ای از جمله ورزش میباشند.

    در سفرِ هیات ورزشیِ اعزامی به امارات, قسمت اعظمِ امور تدارکات و هماهنگی ها در جهت,اعزام و اسکان و انجام بازیهای دوستانه و دیگر برنامه ها ,نتیجه ی تلاش این برادر ارزشمند و دلسوز آقای حاج محمد منفرد بود و هزینه های سفر را جناب دکتر محبی متقبل شدند.لذا اگر نامی از جناب منفرد عزیز در این مقاله برده نشده است,بدلایل بالا بوده و لاغیر.

    در جریان سفری که جنابعالی به آن اشاره فرمودید,صحبت از ساخت “یک سالن ورزشی” آن هم به پیشنهاد جناب اکبری توسط مهندس کیانی,نماینده تربیت بدنی فارس,خدمت دکتر محبی ارائه میشود,اما شکی نیست که به جهت حضور جناب منفرد در آن جمع,ایشان نیز همکاری نموده اند,اما طبیعیست که تربیت بدنی تشخیص میدهد که نیازمند چه امکاناتی میباشد و از  سوی مسئول تربیت بدنی اولویت ها تشخیص داده میشود.
    این اتفاق در سال ۷۶ افتاد و “سالن مورد بحث” قرار بود در محل اداره تربیت بدنی احداث گردد,اما پس از سه سفر متوالی طی دو سال آینده یعنی ۷۷ تا ۷۸ احداثِ “مجموعه ورزشی”  ایده پردازی,مطرح و در سال ۷۸ طرح, تثبیت و در بهمن ماه همان سال,کلنگ زنی میشود.

  5. جناب آقای جعفری بنده ننوشته ام جزه بازیکنان تیم بوده ام لطفا مطالب را با حوصله بخوانید بعد نظر بدین گفتم آنشب همراه تیم بودم در خانه آقای محبی و خیلی دیگر از گراشیها بودند تنها بازیکنان تیم نبودند ثانیا شما مگر خودتون حضور داشتید و‌ثالثا منظور شما از نوشتن این گزارش چی می‌باشد جز اینکه میخواهید بزرگنمایی برای یک عده ای که مثلاً به خط سیاسی شما نزدیک هستند شما هدفتان مطرح کردن بعضی‌ها است که اهدافشان بهتر میدانید مگر تربیت بدنی روابط عمومی ندارد لطفا ورزش را سیاسی نکنید بعدش اسم مستعار بنده نیست به عکسهای گرفته شده بعد از شام ببنید که من که اسمم خلیل است حضور داشته ام یا نه بنده حقیقت موضوع نوشته ام که باعث و‌مشوق آقای محبی کسی نبود جز این عزیز یعنی آقای منفرد بعضی از آقایان که شما نام بردید اصلا آن زمان مطرح نبودند کسی آنان را نمی شناخت باز تاکید میکنم ورزش را سیاسی و جناح بندی نکنید

  6. به خدا دست بردارید دو سه سالی است که ورزش گراش روی آرامش دیده باز هم می خواهید با مطرح کردن افراد و مسولین گذشته این آرامش را به هم بزنید بگذارید این روال پیشرفتی که ورزش گراش دارد طی می کند ادامه داشته باشد قطار از ریل خارج شده تازه به روی غلط بازگشته است من نمیدانم هدف از این مقاله چیه ظاهرا زمینه ای برای بازگشت افراد به ورزش است تا دوباره چوب لای چرخ بگذارند این مقاله یا آقای جعفری ننوشته اند و به اسم ایشان است یا اطلاعات گزینشی و یکطرفه داده اند تا حالا که قرار است سالن محبی افتتاح شود کم کاریهای ۳۲ ساله جبران شود

  7. اوج درآمد کشور درسالهای۸۴تا ۹۰ بود که به واسطه در آمد نفت و پروژه های مهمی در کشور و شهر گراش به بهره برداری رسید اما این آقایی که می گویید ۳۲ سال بر ورزش گراش حکومت کرده نتوانست یک ریال بودجه برای اتمام این پروژه بگیرد چگونه الان که مسوولیتی ندارد ادعای می کنید چنین کرده و چنان کرده البته جناب جعفری شما از بازیکنان این آقا بودید و یادم است که بنده کوچک بودم و شما را همراه تیم استقلال می دیدم و طبیعی است که حق رفاقت را بجا بیاورید ولی پشت این مقاله اهداف خطرناکی نهفته است که شما سپر بلا شده اید

  8. درود بر جناب خلیل و گراشی که در به نظر میرسد هر دو یکنفر میباشند.
    اما شما همچنان برای بنده و همه ی مخاطبان سایت خبریگریشنا مستعارید و مجازی و از آنجایی که مدعی تنویر افکار عمومی و روشنگری و حق گویی هستید,کاش لااقل هر دو کاربر خود را معرفی میکردید تا اعتبار بیشتری به سخن خود دهید.
    به هر جهت,
    لطفا بجای این آمار اشتباهی که از اتفاقات سالهای دور در مورد مجموعه ورزشی محبی ارایه داده اید,و مخصوصا فرافکنی که در مورد گزارشِ بنده که بسیط,کامل و بر اساس واقعیات با تکیه بر مستندات و مصاحبه با متولیان امر و حتی اطلاعات خود نویسنده به عنوان شاهد عینی تهیه شده است,کرده اید,اندکی به خود زحمت داده و منابع اطلاعاتی خود را بیشتر,به روزتر و تصحیح میفرمودید,بی شک اطلاعات شما در مورد مجموعه ی محبی بر اساس برخی شنیده ها از اطراف و همان یکجلسه حضور در ضیافت شام میباشد.
    بزرگوار,اینجا یک رسانه است و جای شبهه افکنی نیست.گزارش بنده نیز کاملا مستند و با هدف ثبت در تاریخ بیان شده است تا حقایق تحریف نشوند.
    بد نیست به این موضوع مهم توجه فرمایید که,پرداختن به چنین موضوعاتی و ارایه آمار و ارقام,در چنین نشریه رسمی و عمومی باید کاملا موثق و دقیق باشد و نه اینکه بر اساس شنیده ها,چون رعایت بی طرفی,صداقت و انصاف مهمترین وظیفه ما در برابر افکار عمومی میباشد.

    اما جالبتر از همه ی این موضوعات,مطلبیست که فرموده اید,”ورزش را سیاسی” نکنید.چگونه به چنین کشفی نایل آمدید?
    بنده یک فعال اجتماعی هستم و هدفی بجز,برشمردن ضعفها ,نقصها و کارشکنی هایی که در امر خدمت رسانی به مردم انجام میگیرد,نیست.بی شک اگر خط سیاسی نیز دارم,به خودم مربوط است,اما چرا شما به چنین برداشتی رسیده اید,دقیقا بدین دلیل است که در مقاله خبری بنده,که سرشار از واقعیات است,نامی نیز از” گروه خاص” و سنگ اندازیهایشان در مورد شخص محبی و رابطه اش با تربیت بدنی و بدرفتاریهایشان با این خیّر بزرگوار بیان کرده ام و برآشفتن شما نیز به همین دلیل است که این ضعف در جامعه ی گراش را بیان کرده ام و ناراحتی شما طبیعیست.

    اما فرموده اید,که مگر تربیت بدنی روابط عمومی ندارد?
    جواب پرواضح است,بله دارد,اما شما نیستی,و دلیلی نیز ندارد که شما آماری اشتباه دهید و دفاعی ناقص از تربیت بدنی کنید.
    تربیت بدنی روابط عمومی دارد و این حق را دارد,سطر به سطر و کلمه به کلمه,مطالب بنده را بررسی,تطبیق و اگر کوچکترین,اشتباهی در امار و ارقام و یا مفهومی غلط را به سمع مخاطبان محترم و ارزشمند گریشنا رسانده ام,هم تصحیح فرمایند و هم از مبادی و مجاری ذیصلاح, حقوقِ فرضا ضایع شده خود را مطالبه نمایند.این حق همه ی افرادیست که در این مقاله از آنها به نحوی یاد شده است.اما از همین جا بنده پیامی به روابط عمومی تربیت بدنی میدهم تا از این به بعد گزارشاتی دقیق به مردم ارایه دهند,به عنوان مثال اگر تاریخ دقیق مسایل و اتفاقات در مورد مجموعه ورزشی محبی نیاز دارید,این گزارش بنده بسیار موثق است,مثلا در اولین جمله ی گزارش بیان گرده ام که این مجموعه عمرش ۱۸ سال میباشد,”گام به گام تا ۱۸ سالگی مجموعه (۱۳۷۸_۱۳۹۶) ولی در کلیپی که در صفحه ی اینستاگرام ورزش گراش آماری توسط مسئولی ارایه میشود,عنوان شده است که “پس از ۲۰ سال توقف در مجموعه ی محبی….”در صورتی که عمر مجموعه ۱۸ سال است,چگونه میشود که ۲۰ سال متوقف باشد?

    مخصوصا از جناب حاج محمد منفرد تقاضا میکنم اگر رهنمون و فرمایشی در جهت تنویر افکار عمومی در این مورد و راهنمایی بنده دارند,خود شخصا,در اینجا بر ما منت گذارند و توضیحاتی اگر دارند,بفرمایند.

    اما اینکه اکبری در طی ۳۲ سال خدمت,چه آثاری و چه آماری را به جامعه ی ورزش گراش تقدیم کرده است را از اداره کل تربیت بدنی  پیگیری کنید که منبع اصلی آمار موثق میباشد.اما بنده به همین بسنده میکنم که,ساخت ۳ ورزشگاه شهدا,مجموعه ورزشی بزرگ محبی و مجموعه سالنهای ریاست جمهوری,زورخانه مولا علی ع,تملک ۱۰ هکتار زمین ورزشی و ساخت پیست اتومبیلرانی و مونور سواری تنها بخشی از عملکرد این مدیر دلسوز و توانمند است.

    التماس تفکر
    والسلام

  9. بسیار خرسندم که از هر طیفی به ورزش علاقه مند هستند و به اخبار مربوط به گراش,

    و بیشترین خوشحالی بنده اینست که آنانی که موافق عرایض بنده نیستند,تخصصی نیز نسبت به موضوع مورد مخالفت ندارند.مثلا شما اگر کارشناس اقتصادی و برنامه ریزی بودید و این صحبتها را میفرمودید,برای بنده بسیار مشکل بود,متقاعد ساختن جنابعالی,اما اکنون راحت ترم.
    جناب دانشجو عزیزم,برادرم و بزرگوارم,چند نکته را یک به یک بعرض میرسانم.

    ۱- پروژهایی که به گفته ی جنابعالی,بواسطه ی درآمدهای کلان کشور طی سال های ۸۴ تا ۹۰,یعنی در دوره ی دولت پاکدستان و معجزه ی هزاره ی سوم با بودجه ای دولتی در گراش به بهره برداری رسیده است,کدامند?و کدام مسئول چنین پروژه ای را برای گراش اخذ کرده است?

    ۲- پروژه ی محبی در سال ۸۸ به بخش دولتی واگذار گردیده است(طبق اسناد و مدارک),حال به نظرتان چگونه پروژه ی خصوصی و از جمله این پروژه,میتوانند ردیف بودجه ی دولتی (از همان درآمدهای کلان همان سالهایی که فرمودید)دریافت کنند?

    ۳- جناب اکبری,۳۲ سال خدمت کرده اند و نه حکومت,پس شایسته است,جوانی چون شما,احترام خدمتگذاران و بزرگترها و پیشکسوتان را بجای آورند,یا لااقل,توهین نکنید.

    ۴- آمار و ارقام بنده,ادعا نبوده است و کاملا بر اساس مستندات,”آمار “ارائه داده ام,در صورتی که ایرادی بر امار و ارقام دارید,میتوانید به اداره ی تربیت بدنی گراش و فارس و فرمانداری گراش و بخشداری وقت,مراجعه فرمایید و از صحت و سقم گزارش مستند بنده مطلع شوید.

    ۵- بنده افتخار دارم که روزی شاگردی استاد اکبری را کرده و از نزدیک با چنین بزرگانی آشنا هستم,این از افتخارات بنده است که با اکثر مسئولانِ پاکدست و دلسوز رفاقتی دارم.اما وظیفه ام را نیز فراموش نمیکنم,”روشنگری و دفاع از حقوق مردمم”.

    ۶- در مقاله هیچ خطری نهفته نیست,جز روشنگری,و انانی که احساس خطر میکنند,از حقیقت گریزانند.بنده نیز سپر بلا نشده ام,بلکه خودِ بلا هستم.بلایی بجانِ جامعه ی تک صدایی گراش.بلایی روشنگر,بلایی که صراحت کلام دارد,بلایی که وامدار هیچ کس نیست.بلایی که قصد دارد,عیبها را نمایان کند,و زخمها را باز کند.

    پیروز و بهروز باشید دوست من.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

12 نظر
scroll to top