هفت‌برکه: خاطره‌گویی دو تن از معلمان باسابقه، ابوالحسن زارعی و محمدعلی فرجی، در کنار دانش‌آموزان قدیم و جدید گراش، آیین ختتامیه و اعلام نتایج جشنواره خاطره‌نویسی «مشق‌ها روی میز» را شیرین کرد. پیام یکی از معلمان نسل اول گراش، حسین انصاری، که بسیاری از دانش‌آموزان قدیم از او و تدریسش خاطره‌های خوبی دارند، نیز حسن ختام مراسم بود. شش خاطره‌ی تلخ و شیرین و خشن برگزیده را هفت‌برکه بخوانید (اینجا).
پنج‌شنبه‌شب، ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۰، سالن اجتماعات دبیرستان محبی میزبان آیین اختتامیه جشنواره «مشق‌ها روی میز» بود. این جشنواره برای اولین بار به ابتکار انجمن داستان گراش به مناسبت هفته‌ی معلم برگزار شد (خبر فراخوان در هفت‌برکه). در فراخوان جشنواره از همه‌ی دانش‌آموزان فعلی، سابق و اسبق شهرستان گراش خواسته شده بود که بهترین خاطره‌شان را از بهترین معلم دوران تحصیلشان بنویسند.
اختتامیه جشنواره با خوش‌آمدگویی مهدی آینه‌افروز، رییس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی گراش، شروع شد. آینه‌افروز برگزاری این جشنواره از سوی انجمن داستان گراش را یک جرقه‌ی مثبت در این دوران کرونایی دانست و از فعالیت مجتبی بنی‌اسدی، رییس این انجمن نوپا، تشکر کرد.
مجتبی بنی‌اسدی، رییس انجمن داستان و دبیر جشنواره، نیز توضیحی در مورد آثار رسیده و نحوه داوری ارائه کرد. به گفته‌ی او، ۵۰ اثر به جشنواره ارسال شده بود که ۲۷ اثر نوشته‌ی بزرگسالان بود. کوچکترین شرکت‌کنندگان یک خانم هشت‌ساله بوده است که خاطره‌ای چهارخطی برای جشنواره فرستاده بود، و از آن سو، یک خانم و یک آقای ۴۸ساله نیز برای جشنواره خاطره فرستاده بودند. از بین آثار ارسالی، ۱۶ اثر متعلق به آقایان و ۲۴ اثر نیز به خانم‌ها تعلق داشت.
داوری آثار را محمدامین نوبهار و حوریه رحمانیان در کنار مجتبی بنی‌اسدی انجام داده‌اند. در این داوری، هم به موضوع خاطره‌ی انتخاب شده، و هم به فرم روایت آن توجه شده بود. به گفته‌ی بنی‌اسدی، یکی از نکات قابل توجه در خاطرات ارسال‌شده، روایت خاطرات منفی از مدارس بود.
برنامه‌ی بعدی مراسم، دعوت از ابوالحسن زارعی، دبیر و مدیر بازنشسته‌ی گراش؛ و محمدعلی فرجی، از دبیران باسابقه‌ی ریاضی در گراش بود. احمدرضا خودکامه، مجری برنامه، وظیفه‌ی مصاحبه با این دو نفر را نیز به عهده گرفت، و درباره‌ی موضوعات مختلفی، از ورود آنها به معلمی تا خاطراتشان از دوران تدریس و مدیریت، از آنها سوال پرسید. یکی از نکات جالب در صحبت هر دو معلم، یاد کردن از حسین انصاری به عنوان یکی از تاثیرگذارترین معلم‌های دوران تحصیلشان بود.
نکته‌ی جالب دیگر، استفاده‌ی از تنبیه بدنی در دوران گذشته بود. زارعی که به شوخ بودنش معروف است، گفت: «من قبل از بچه‌دار شدن، گاهی دانش‌آموزان را تنبیه می‌کردم، ولی بعدش که فهمیدم بچه بزرگ کردن چه کار سختی است، این کار را نکردم!» فرجی نیز با تاکید بر این که به ندرت تنبیه بدنی می‌کرده است، گفت: «من قبل از تنبیه، اول خودم را جای بابای دانش‌آموز قرار می‌دادم. فکر می‌کردم در این لحظه اگر بابای او بود، او را تنبیه می‌کرد یا نه. اگر جواب مثبت بود، بعد آن دانش‌آموز را نوازشی می‌کردم!»
فرجی در مورد تفاوت تدریس در مدارس پسرانه و دخترانه نیز گفت: «دخترها تا قبل از دیپلم بسیار سختکوش و موفق هستند،؛ اما پسران تازه بعد از دیپلم به فکر می‌افتند که برای آینده‌شان، درس خواندن لازم است! اما به هر حال، تدریس در مدارس پسران راحت‌تر است.»
در بحث در مورد تفاوت معلمی و مدیریت، زارعی گفت: «من به شدت علاقه‌مند به تدریس بودم و سخت‌ترین دوران برای من، دوران مدیریت بود. مخصوصا سالهای آخر مدیریت؛ چون از یک طرف، دولت می‌گفت پول نگیرید و از طرفی هم پولی نداشتیم که خرج کنیم.» خاطره‌گویی زارعی نیز ادامه‌ی این مصاحبه را شیرین‌تر کرد.
بخش آخر برنامه‌ی اختتامیه، اعلام برگزیدگان و خواندن خاطرات آنها بود. داوران این جشنواره، آثار رسیده را در دو دسته‌ی دانش‌آموزان و بزرگسالان داوری کرده بودند و در هر دسته، سه برگزیده را معرفی کردند.
نفر سوم بخش دانش‌آموزی، آرزو محمدی بود که لوح تقدیر و جایزه‌اش را از دستان آینه‌افروز، رییس اداره فرهنگ و ارشاد گراش و جهانبانی، مدیر دفتر نماینده مجلس در گراش، دریافت کرد.
نفر سوم بخش بزرگسالان، حسین ضرابی در سالن حضور نداشت.
نفر دوم بخش دانش‌آموزی، محمدحسن فتاحی، از چند دقیقه‌ی فرصتش استفاده کرد و خاطره‌اش را در مورد جشن تولدش در مدرسه تعریف کرد.
نفر دوم بخش بزرگسالان، نجمه زارع، امسال به عنوان یکی از معلمین برتر آموزش و پرورش گراش انتخاب شده بود. او گفت اکنون ۵ سال است که در گراش مشغول خدمت است؛ و در ادامه، خاطره‌ای از سال دوم دبیرستان و شیطنتش سر کلاس هندسه را تعریف کرد.
نفر اول بخش دانش‌آموزی، شیوا ابراهیمی، خاطره‌ی خودش را از شوخی جالبی با گریم خشن در مدرسه تعریف کرد.
و در نهایت، نفر اول بخش بزرگسالان، نفیسه رحمانیان، یکی دیگر از معلمان گراش، دریافت این جایزه را غیرمنتظره دانست: «من قصد شرکت در جشنواره را نداشتم، چون فکر می‌کردم از ما گذشته است.» او در صحبت‌هایش، به خاطره‌های تنبیه بدنی معلمان نقد وارد کرد و سپس از حسین انصاری به عنوان یکی از معلمان برترش یاد کرد. او خاطره‌اش را نیز درباره‌ی کلاس‌های این معلم نسل اول مدارس گراش نوشته بود. اینجا بود که پیام انصاری در تشکر از برگزارکنندگان جشنواره و نفیسه رحمانیان در سالن پخش شد و همه را غافلگیر کرد. این پیام را بشنوید:
انجمن داستان گراش این جشنواره را با حمایت اداره آموزش و پرورش شهرستان گراش، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان گراش، بنیاد فرهنگی نوبهار، مؤسسه‌ی فرهنگی هنری هفت‌برکه، نرم‌افزار اندرویدی کلام حق، سایت پندری و هیأت محبان اهل‌بیت(ع) برگزار کرد.
حرکت فرهنگی زیبایی بود که انجام شد و کاش ادامه یابد در سالهای اتی از همه تلاشگران برگزاری این مراسم به خصوص جناب بنی اسدی سپاسگزاری می کنم
از پیام استاد انصاری هم خوشحال شدیم خیلی وقت بود صدایش نشنیده بودم
از دل این نوشته ها روزی روزگاری نویسنده رشد می کند
خدا قوت. خیلی خوب بود.