هفت‌برکه: شاید ذهن شما هم با یادآوری رویدادهای فرهنگی و هنری شهر به صورت شرطی در تله‌ی این سوال گیر کند: در این وضعیت نداری و بی‌پولی، نقاشی، نمایش و موسیقی و … چه دردی از ما دوا می‌کند؟ ولی هنرمندان گراش با همه چالش‌ها و دردسرها، نخستین سال قرن پانزدهم هجری شمسی را به پایان بردند.
مهم نیست شما در کدام هنر فعالیت کنید، همه قرار نیست روی خوش به شما نشان دهند. این اولین چیزی است که به محض وارد شدن به عرصه فرهنگ و هنر یاد می‌گیرید. به خصوص وقتی در شهری زندگی می‌کنید که زور عرف از قوانین مصوب حاکمیت هم بیشتر است و از طرف دیگر، شرایط جوری رقم خورده است که گروهی دیگر داشتنِ هر گونه فعالیت فرهنگی و هنری شما را با شعار «عادی‌سازی نکنیم» محکوم می‌کنند.
از این اتفاقات روز که بگذریم، می‌رسیم به مشکل کهنه‌ی دیگری که برای عده‌ای از هنرمندان وجود دارد. آن‌ها خوب می‌دانند یکی دیگر از الزامات کار فرهنگی و هنری در این شهر، جان‌سخت بودن است، به‌خصوص اگر زن باشید و از قضا به رشته‌هایی مثل موسیقی و بازیگری علاقه‌مند باشید.
شاید اگر چهارمین جشنواره نمایش کل با یک تصمیم عجیب در نیمه‌ی راه تعطیل نمی‌شد، مرور مهمترین رویدادهای فرهنگی و هنری شهر در سالی که گذشت به نسبت پربارتر و امید‌‌بخش‌تر به نظر می‌رسید اما با وجود کام تلخ‌مان، فرهنگ و هنر شهر، سالی سخت اما پررونق و پویا را پشت سر گذاشت.
هنرمندان در عرصه‌ی تئاتر، هنرهای تجسمی، موسیقی، فیلم، دوبله و گویندگی، نویسندگی و شعر و ادبیات فعالیت قابل قبولی را در این سال از خود به یادگار گذاشتند که مهمترین آن‌ها را مرور می‌کنیم.
مهمترین تغییر اداری در حوزه فرهنگ و هنر گراش، بازنشستگی مهدی آیینه‌افروز، رییس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی گراش، بعد از سی سال خدمت بود. آیینه‌افروز که کار خود را از کتابخانه عمومی گراش شروع کرده بود، نزدیک هشت سال رابطه نزدیکی با هنرمندان گراش داشت. آیینه‌افروز در پایان خرداد ۱۴۰۱ به آرامی صندلی ریاست را ترک کرد هر چند سجاد فتحی، جانشین او، نیز همانند آیینه‌افروز در نخستین سال حضور روزهای پرچالشی را پشت سر گذاشت.
بهار شلوغ تئاتری‌ها: از کارگاه بازیگری تا تماشای نمایش
یکی از موثرترین فعالیت‌هایی که انجمن نمایش گراش در سال ۱۴۰۱ داشت، از سرگیری دوره‌ی «تماشا» (نقد و بررسی فیلم‌تئاتر) با هدف ارتقای سطح علمی و هنری تئاتر در گراش بود. در این دوره پس از تماشای فیلم‌تئاتر، یک مهمان ویژه در مورد نویسنده و اثر به مدت ۲۰ دقیقه صحبت می‌کرد و سپس حاضرین در جلسه به گفتگو و تبادل نظر در مورد آن می‌پرداختند. این دوره از ۲۱ اردیبهشت به صورت رایگان هر دو هفته یک بار در موسسه هفت‌برکه برگزار شد و در پایان دوره، به افرادی که حداقل در چهار جلسه حضور داشتند، گواهی شرکت از طرف انجمن نمایش و اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان گراش اعطا شد.
اجرای موفق نمایش «گُرمو» از گروه نمایشی آوان به نویسندگی و کارگردانی مجتبی حسینی قیری در بهار سال گذشته از دیگر اتفاقات امید‌بخش سال ۱۴۰۱ بود. این نمایش از ۲۲ تا ۲۶ اردیبهشت در سینما فرهنگ گراش به روی صحنه رفت.
با تعطیلی جشنواره کل، این گروه مانند شروع سال با اجرای نمایش مرز به مدت چهار شب از تاریخ ۱۶ تا ۱۹ اسفندماه، چراغ صحنه‌ی نمایش را در سینما فرهنگ گراش روشن نگه داشت.
فعالیت دیگری که انجمن نمایش گراش در سال گذشته، داشت برگزاری کارگاه «بازیگری خلاق، از شناخت تا اجرا» به صورت رایگان برای تمام علاقه‌مندان به هنر بازیگری در شهرستان‌های گراش، لارستان، اوز و خنج بود. این برنامه ۲۲ و ۲۳ اردیبهشت در سینما فرهنگ گراش برگزار شد و در پایان به شرکت‌کنندگان مدرک بازیگری اعطا شد. محمدصادق علی‌پور، فوق لیسانس نمایش، استاد دانشگاه، نویسنده و کارگران نمایش، مدرس این کارگاه بود.
محمدعلی شامحمدی، رییس انجمن نمایش گراش با تاکید روی این موضوع که هدف از اجرای این برنامه، ارتقای سطح علمی و هنری تئاتر در گراش و منطقه است، گفته است: «متاسفانه بسیاری از علاقه‌مندان به هنر نمایش در گراش، تحصیلات مرتبط ندارند و در طول سال نیز آموزش نمی‌بینند. به همین خاطر، برای هر کدام از این دوره‌ها گواهی معتبر صادر می‌شود.»
چهره‌پردازی، یکی دیگر از هنرهایی است که در عرصه‌ی نمایش کمتر به آن توجه می‌شود. انجمن نمایش امسال برای اولین بار در گراش کارگاه چهره‌پردازی برگزار کرد. ماشاالله بلبلی، گریمور نام آشنای گراشی در کارگاهی دو روزه در تاریخ ۲۶ و ۲۷ خرداد ماه مقدمات چهره‌پردازی را به علاقه‌مندان آموزش داد. کارگاهی که گراشی‌ها از آن استقبال نکردند اما خبر برگزاری آن حاشیه‌ساز شد.
زمستان در جشنواره نمایش کل
انجمن نمایش شهرستان گراش و موسسه فرهنگی هنری هفت‌برکه بعد از گرفتن مجوز از اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس، اداره فرهنگ و ارشاد شهرستان گراش، شورای شهر و شهرداری گراش، ۲۲ دی ماه فراخوان چهارمین جشنواره نمایش کل گراش را منتشر کرد.
هفت شهرستان جنوب استان فارس (گراش، لارستان، اوز، خنج، جویم، لامرد و مهر) امکان حضور در این جشنواره را داشتند. و از بین اثرهای ارسالی هفت نمایش «ارمغان جنگ» و «مرز» از گراش، «صدای مرا می‌شنوی؟» و «مرگ در می‌زند» از لامرد، «پنج به اضافه یک» از خنج، «اتاق پذیرایی» از اوز و «مرگ در می‌زند» از لطیفی، به جشنواره کل راه پیدا کرد.
قرار بود نمایش‌های جشنواره به مدت چهار روز، از سه‌شنبه تا جمعه ۹ تا ۱۲ اسفندماه، به صورت هر روز چهار سانس به روی صحنه برود اما با دستور دادستان جشنواره نمایش کل گراش تعطیل شد. و بعد از دو شب و اجرای ۴ نمایش، سه نمایش دیگر امکان اجرا پیدا نکردند.
خیلی‌ها از شنیدن خبر تعطیلی نمایش شوکه شدند. این اقدام، بازخوردهای متفاوتی داشت. تا جایی که بعضی از عوامل تعطیلی جشنواره را با این تردید مواجه کرد که آیا این یک تصمیم شتاب‌زده بود یا نه؟
تعطیلی چهارمین جشنواره نمایش کل گراش به شکل‌های مختلف در رسانه‌های محلی و ملی نیز بازتاب یافت. خبرگزاری خبرآنلاین در گزارشی با تیتر «حجاب تماشاگران، تئاتری‌ها را بیکار کرد؟!» نگاهی به دلایل لغو مجوز برگزاری «جشنواره کَل گراش» علی‌رغم تاکید وزیر ارشاد بر بازگشت هنرمندان انداخته است.
از برنامه‌های جانبی جشنوار کل گراش که دست حواشی به آن نرسید و مانع از برگزاری آن نشد برگزاری کارگاه بود. نادعلی شجاعی، بازیگر و کارگردان و مدرس تئاتر به مدت سه روز کارگاه آموزشی‌اش را در زمینه‌های مختلف هنرهای نمایشی به صورت رایگان برگزار کرد. او در گفت‌وگویی که با هفت برکه داشت، گفته بود: «من این جا استعدادهای زیادی در بخش‌های مختلف دیدم. می‌توان آینده خوبی را برای نمایش منطقه پیش‌بینی کرد، البته اگر کارهایشان استمرار داشته باشد.»
بعد از سه سال: صدای ساز هنرجویان در جشنواره موسیقی کِل
بعد از سه سال و نیم توقف برنامه‌های موسیقی در گراش، برگزاری پنجمین جشنواره هنرجویان موسیقی کِل در سینما فرهنگ، تنها رویداد در حوزه‌ی موسیقی در سال گذشته بود.
هنرجویان آموزشگاه موسیقی رایگان گراش که سه سال از شروع به کار آن می‌گذرد، برای نمایش آموخته‌های خود در روزهای ۲۶ و ۲۷ خرداد ماه ۱۴۰۱به روی صحنه رفتند. در حالی که ظرفیت سینمای گراش ۳۰۰ نفر است بیش از ۵۰۰ نفر در سالن سینما شاهد این برنامه بودند و اشتیاق خود را نسبت به برگزاری این برنامه نشان دادند.
مجید رایگان، مسئول آموزشگاه موسیقی گراش، که از کم‌رونقی آموزشگاه موسیقی گلایه‌مند است فاصله افتادن بین اجرا آن هم نه اجرای تخصصی مثل کنسرت؛ اجرای جشنواره‌ای برای محک زدن توانایی هنرجویان، را یکی از دلایل کم‌رونقی آموزشگاه می‌داند.
برگزاری این جشنواره نیز با انتشار یک بیانیه‌ی بی‌امضا چالش‌برانگیز شد. محمدحسین کامرانى از هنرمندان شناخته‌شده‌ی موسیقی به برگزاری جشنواره‌ی هنرجویان موسیقی واکنش نشان داد و گفت: «برگزاری چنین برنامه‌هایی، به نوجوانان و جوانان مسیر مناسب برای یادگیری و هنرآموزی را نشان می‌دهد؛ البته باید به بحث اقتصادی این قضیه هم توجه کرد. الآن در گراش و منطقه، اساتید موسیقی زیادی هستند که از راه آموزش امرار معاش می‌کنند؛ برگزاری یک جشنواره‌ی اینچنینی، کمک بزرگی است به این چرخه‌ی اقتصادی.»
آموزش موسیقی در گراش: گام‌های ناموزون
در تنگنا بودن و محدودیت‌ها در موسیقی برای هنرمندان و فعالین در این عرصه روشن‌تر است. یکی از عوامل رونق موسیقی، داشتن آموزشگاه موسیقی است. عباس امانی، رئیس انجمن موسیقی گراش، و مجید رایگان، مسئول آموزشگاه موسیقی رایگان، در گفت‌وگویی که سال گذشته با هفت برکه داشتند، گفته‌اند داشتن آموزشگاه موسیقی چه لزومی دارد و با بسته شدن آن قرار است چه چیزی را از دست بدهیم. آن‌ها گلایه‌های خود را از شرایط موجود در شهر این طور مطرح کردند: «موسیقی برای ما حواشی زیاد داشت اما آب و نان نداشت. برای خفه نشدن صدای موسیقی در گراش کمک نیاز داریم و اولین قدم، نجات دادن آموزشگاه است.»
مجید رایگان، مدیر آموزشگاه موسیقی، در این گفت‌وگو گفته است: «موسیقی در سال‌های گذشته شرایط بهتری از الان داشت. استقبال زیادی از آن می‌شد و حمایت مسئولین، آن زمان خیلی بهتر بود. از لحاظ اقتصادی نتوانستم تشکیلاتی برای آموزشگاه جمع و جور کنم که جلب توجه کند و دست تنها ماندم.»
عباس امانی، هم می‌گوید: «در گراش، موسیقی را نوعی آسیب اجتماعی قلمداد می‌کنند. در مدت فعالیتم در آموزشگاه خبری از هنرجو نبود. یعنی تا جایی رسیدیم که تعداد اساتید از تعداد هنرجویان بیشتر بود! تنها چیزی که از مسئولین می‌خواهیم این است که سخت نگیرند و بگذارند ما برویم روی صحنه.»
نوای بلند سرودها
سرود هم نوعی موسیقی است که در آن گروه همسرایان به اجرای آواز گروهی می‌پردازند. از آن‌جایی که سرودها بیشتر جنبه‌ی مذهبی، حماسی، ملی و یا وطنی دارند، کمتر در تیررس حرف و حدیث‌ها و برچسپ‌ها و محدودیت‌ها قرار می‌گیرند و طرفداران سرود، فضای بیشتری برای بروز هنر خود دارند.
این گروه‌ها در سال‌های اخیر به پای ثابت برنامه‌های مذهبی و انقلابی تبدیل شده‌اند و در بیشتر برنامه‌ها حضور دارند. شاخص‌ترین سرود اجرا شده سرود «سلام فرمانده» بود که ۱۰ اسفند با حضور ابوذر روحی در سالن ورزشی محبی اجرا شد.
گروه سرود راویان آفتاب،فعال‌ترین گروه سرود گراش است. در اردیبهشت سال گذشته با داشتن سه گروه و ۵۰ نفر عضو، برای چهارمین سال متوالی در سه رده سنی نونهالان، نوجوانان، و جوانان عضوگیری کرد. گروه سرود راویان آفتاب گراش وابسته به گروه‌های سرود آوای رضوان موسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی است و در سال۱۳۹۸ تحت نظارت کانون فرهنگی مذهبی روایت آفتاب و شبکه جوانان و نوجوانان رضوی شهرستان گراش راه‌اندازی شده است.
در کنار گروه سرود راویان آفتاب، گروه‌های سرود دیگری مانند گروه رایت‌الهدی نیز در گراش در حال شکل‌گیری و فعالیت هستند که وجود مکانی همانند خانه سرود می‌تواند به هم‌افزایی این گروه‌ها کمک کند.
فیلم، بدون جشنواره کل، حرفی برای گفتن نداشت
در حوزه‌ی فیلمسازی، هنرمندان گراش در سال گذشته، فعالیت شاخص و خاصی در چنته نداشتند. وقتی حرفی از فیلم و فیلمسازی در گراش باشد، نمی‌توان به «جشنواره‌ی فیلم کوتاه کل» اشاره‌ای نکرد. تعطیلی بزرگ‌ترین رویداد و برند فرهنگی-هنری گراش، حسرتی است که سال‌ها است بر دل سینما دوستان و فرهنگ‌دوستان گراشی مانده است. هفت برکه در گزارشی با تیتر سرنوشت جشنواره فیلم کل: استارت نومیدانه یا ختم آبرومندانه؟ با مهدی آینه‌افروز، کیوان محسنی و جواد آب‌افکن درباره‌ی سرنوشت جشنواره فیلم کوتاه صحبت کرده است.
آینه‌افروز بر این نکته تاکید دارد که بهتر است دوره‌ی چهاردهم به هر صورت برگزار شود؛ اما محسنی و آب‌افکن اعتقاد دارند برگزاری جشنواره «به هر صورت»، سودی به حال کسی ندارد و اگر قرار است نقطه‌ی پایانی برای جشنواره اعلام شود، همان دوره سیزدهم آبرومندانه‌تر است. نکته‌ی اصلی در صحبت هر سه نفر، کمبود بودجه است.
اما شروع پخش جهانی مینی‌سریال «کاشوخین» ساخته‌ی کیوان محسنی در توبی، آمازون (بخش پرایم ویدیو) و پارادوکس یونیورس خبر خوبی بود که در این سال شنیدیم. کاشوخین از تولیدات اولیه فیلیمو در سال ۱۳۹۸ بود که در ۱۱ قسمت کوتاه پخش شد. اتفاق تلخی که در پایان این سال داشتیم، درگذشت مجید راستی یکی از بازیگران گراشی سریال کاشوخین بود.
برگزاری کارگاه فیلمسازی با موبایل با روش‌های خلق فیلم کوتاه با کمترین امکانات از دیگر رویدادهایی بود که سال قبل در حوزه‌ی فیلم انجام شد. این کارگاه دوم دی‌ماه ۱۴۰۱ با تدریس محمد مقتدری در سینما فرهنگ گراش برگزار شد و ۱۳ علاقه‌مند به فیلمسازی در کارگاه فیلمسازی با موبایل با روش‌های خلق فیلم کوتاه با کمترین امکانات آشنا شدند.
برگزاری سیزدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار نیز بعد از دو سال وقفه کرونا از دیگر رویدادهایی بود که در حوزه‌ی فیلم در ۲۱ بهمن‌ماه ۱۴۰۱ در دانشکده علوم پزشکی گراش برگزار شد. این جشنواره از نمایش فیلم کوتاه فراتر رفته است و بیشتر یک جشنواره فرهنگی – اجتماعی است.
هنرهای تجسمی چهار + یک نمایشگاه
افتتاح پالت، اولین آموزشگاه هنرهای تجسمی در گراش مهمترین موضوعی بود که در حوزه‌ی هنرهای تجسمی اتفاق افتاد. با توجه به سیاست دولت مبنی بر واگذاری آموزش به بخش خصوصی، دوشنبه ۱۶ آبان‌ماه ۱۴۰۱ آموزشگاه هنرهای تجسمی پالت، در طبقه دوم مجتمع سیمرغ در دو بخش اداری و کارگاه کودکان، جنب کافه ونیز افتتاح شد. مدیریت این آموزشگاه را زوج هنرمند حمیدرضا توکلی و نرگس دانشور بر عهده دارند. آموزشگاه آزاد پالت پس از آموزشگاه هنرهای نمایشی هفت‌برکه و آموزشگاه موسیقی رایگان، سومین آموزشگاه آزاد هنری در شهرستان گراش است.
با برگزاری چهار نمایشگاه نقاشی در سطح شهر، هنرمندان نقاش، فعالیت خوبی در سال گذشته از خود نشان دادند. نمایشگاه نقاشی آرزو رفیعی با عنوان «جادوی رنگ» هفدهم اردیبهشت ماه ۱۴۰۱به مدت شش روز در نگارخانه‌ی پردیس بوستان یاران برگزار شد.
در دومین نمایشگاه نقاشی در سال ۱۴۰۱ و اولین نمایشگاه آموزشگاه هنرهای تجسمی پالت، ۲۲ اثر از حمید رضا دانشور در نگارخانه اُ به نمایش گذاشته شد. این نمایشگاه یکم تا سوم آذرماه برگزار شد.
اسدالله آهنی نیز اولین نمایشگاه طراحی‌های فیگوراتیو در گراش با عنوان «طراحی به مثابه اندیشیدن» را ۸ تا ۱۱ اسفند ماه در نگارخانه پردیس بوستان یاران برگزار کرد. ۵۰ اثر از اسدالله آهنی، در این نمایشگاه به نمایش درآمد. او می‌گوید در این نمایشگاه بیشتر روی آموزش و ایجاد فضایی برای بحث و گفت و گو در مورد هنر تاکید داشته است تا ارائه اثر.
نمایشگاه کوبیسم دانش‌آموزی آخرین نمایشگاه نقاشی در سال ۱۴۰۱ بود که ۱۴ تا ۱۷ اسفند ماه در نگارخانه پردیس برگزار شد. حمیدرضا توکلی، برگزار‌کننده‌ی این نمایشگاه دانش‌آموزی و دبیر فرهنگ و هنر مدرسه سعادت و عالیان می‌گوید: «برگزاری نمایشگاه در مدارس زیاد تاثیرگذار نیست. شاید در مدارس نمایشگاه‌هایی گذاشته شود ولی هیچ کدام بازخورد خاصی ندارند. زمانی بازخورد خواهد داشت که بیاییم خارج از فضای مدرسه، اثرها را به نمایش بگذاریم.»
به این چهار نمایشگاه باید نمایشگاه نقاشی‌های ملیکا بلبلی در لار را نیز اضافه کرد. ملیکا بلبلی بعد از حضور در نمایشگاه گروهی وقفه در تهران، اسفندماه به همراه محمدصادق معتقدی نمایشگاه مشترکی را در نگارخانه علیشیر لار برگزار کرد.
شورای شهر آثار هنرمندان گراشی را می‌خرد؟ تصور غالب این است که نمایشگاه هنرهای تجسمی صرفا محلی برای دیدن است. و این موضوع باعث شده هیچ کدام از اثرهای هنری این هنرمندان در این نمایشگاه‌ها خرید و فروش نشود. در سال گذشته شورای ششم برای حمایت از هنرمندان تصمیم گرفت تعدادی از آثار هنری آنان را خریداری کند. علیرضا دانشور، رییس شورای شهر گراش در خبری گفته است: «در نظر داریم آثار هنرمندان را به مبلغ ۲۰ میلیون تومان از محل بودجه خیرین که در اختیار شورا است خریداری کنیم.»
خوشنویسی آهسته و پیوسته
امتیاز مثبتی که انجمن خوشنویسان گراش دارند، داشتن محلی ثابت برای انجام فعالیت‌هایشان است. این انجمن چند سالی که در ساختمانی در ابتدای بلوار سعادت فعال هستند. خوشنویسان شهر به جز برگزاری کلاس‌های آموزشی، امسال دو نمایشگاه برگزار کردند و نشستی با عبدالله عسکرزاده، استاد سال‌های پیشین خوشنویسی در گراش، داشتند و در حضور او آثار هنری را نقد و بررسی کردند.
علی قنبرپور، از اساتید باسابقه نقاشی و خوشنویسی گراش امسال نیز نمایشگاهی از آثار خوشنویسی خود را با عنوان «سیاه مشق‌های من» برای علاقه‌مندان به این هنر ۱۵ تا ۱۸ آذر ماه ۱۴۰۱ در نگارخانه پردیس برگزار کرد.
نمایشگاه خوشنویسی دوم را هشت بانوی گراشی به مدت شش روز در نگارخانه پردیس برگزار کردند. این اولین نمایشگاه گروهی بانوان در منطقه بود که با حضور بانوان هنرمند با مدرک ممتاز خوشنویسی برگزار شد. زهرا خوشابی‌زاده، نرگس دانشور، هاجر کهندلی، لیلا درویشی، صغری کشاورز، راضیه فتح‌پور، فاطمه آراسته و آرزو رفیعی، هشت خوشنویس گراشی بودند که آثار خود را در این نمایشگاه به نمایش گذاشتند.
عکاسی کم‌کارتر از قبل
عکاسی یکی از پرکاربردترین هنرها است که هنرمندان زیادی جذب آن می‌شوند. با این وجود، خبر زیادی از برگزاری نمایشگاه در طول سال از آن‌ها نیست. عکاسان گراشی اثرهای خود را در سال ۱۴۰۱ در یک سوگواره و یک نمایشگاه در گراش و یک نمایشگاه در تهران به نمایش گذاشتند. البته امسال خبری از نمایشگاه عکس روز گراش نبود.
برگزاری جشنواره‌ها و سوگواره‌های عکاسی، می‌تواند روی تصمیم علاقه‌مندان به هنر عکاسی برای ادامه‌ی فعالیت در این مسیر و حرفه‌ای و جدی در این هنر کار کردن، تاثیرگذار باشد. سوگواره عکس عاشورایی گراش، یکی از پردوام‌ترین برنامه‌های هنری در جنوب فارس، است. دهمین دوره‌ی برگزاری این سوگواره نیز مهرماه سال گذشته در گراش برگزار شد و در مراسم اختتامیه در سینما فرهنگ گراش، برگزیدگان این سوگواره معرفی شدند.
اولین نمایشگاه عکس ورزشی در گراش را علی افشار در گالری اُ، به نمایش گذاشت. این نمایشگاه با عنوان «قاب ستارگان» از برگزاری فوتبال در قطر، ۱۸ تا ۲۲ مهر ماه برپا شد و مقدمه‌ای بر برگزاری جام جهانی قطر ۲۰۲۲ بود.
نمایشگاه عکس سفید و سیاه نیز بیستم تا بیست و پنجم مرداد ماه در باغ موزه هنر ایرانی تهران افتتاح شد. عکس‌های سیاه و سفید ۳۶ هنرمند ایرانی در موضوعات مختلف در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شد و عکس‌های جواد آب افکن که در عکاسی در گراش چهره‌ای شناخته‌شده‌ای است و هانیه روانبد، عکاس نوجوان گراشی، روی دیوار این نمایشگاه دیده می‌شد.
چراغ‌های کم‌فروغ شعر
مدت زیادی است که شاعران شهر فعالیت خاصی در حیطه‌ی شعر نداشته‌اند. انجمن شعر چشمه تنها انجمنی است که جلسات آن به صورت ماهانه برگزار می‌شود و چراغ شعر را در گراش روشن نگه داشته است. این انجمن در سال ۱۳۹۷ فعالیت خود را با دبیری مصطفی کارگر آغاز کرد و در طول این مدت، اعضای انجمن ۷۶ بار برای گفت‌وشنود و نقد و بررسی شعر دور یک میز جمع شدند. در جلسه‌ی انتخابات انجمن شعر چشمه گراش در تاریخ ۲۱ اسفند ۱۴۰۱ معصومه بهمنی به عنوان دبیر در دوره‌ی جدید انتخاب شد.
مهمترین برگزاری برنامه شهریارخوانی با حضور انجمن‌های ادبی منطقه در روز شعر و ادب و برگزاری «شب ادبیات» ویژه‌برنامه‌ی شعرخوانی شاعران گراش و لار، به همراه پاسداشت نویسندگان کتب حوزه انقلاب و دفاع مقدس در خانه شهیدان عظیمی مهمترین برنامه‌های انجمن شعر چشمه در سال گذشته بود.
شب شعر پیامبر اعظم(ص) نیز برای نهمین سال متوالی در سالن حسینیه ابوالفضل(ع) گراش برگزار شد. ده شاعر نام آشنای استان فارس به دعوت موسسه هفت‌برکه در این شب شعر حضور داشتند.
گریش‌بانگ زنده است
مهمترین و شاخص‌ترین برنامه‌ای که در حوزه‌ی صدا و دوبله در گراش برگزار می‌شود جشنواره دوبله و تولیدات رادیویی گریش‌بانگ است. در بهمن ۱۴۰۱ نیز پنجمین دوره‌ی جشنواره‌ی گریش بانگ در سینما فرهنگ گراش برگزار شد و با برپایی دو کارگاه رایگان و معرفی افراد برگزیده، به پایان رسید و توانست برای پنجمین سال متوالی فعالیت خود را در این حوزه ثبت کند. بخش عمده‌ای از آثار پذیرفته شده در جشنواره گریش‌بانگ در چهار بخش رضوی؛ دوبله، گویندگی و تولیدات رادیویی در سینما فرهنگ پخش شد. این جشنواره در دو بخش استانی و کشوری برگزار می‌شود.
امسال هنرمندان دوبله گراش خروجی خاصی را منتشر نکردند.
دو کتابخانه مجهز در انتظار کتابخوان
در چند سال اخیر همکاری خیرین در بخش هنری و فرهنگی شهر بیشتر شده است. یکی از پروژه‌هایی که در آبان سال ۱۴۰۱ با همت خیرین به سرانجام رسید، افتتاح فاز دوم کتابخانه عمومی عظیمی بود. این کتابخانه در محل نخستین کتابخانه عمومی گراش روبه‌روی بقعه شیخ عبدالله ساخته شده است و بخش عمده هزینه آن را خانواده مرحوم حاج رضا عظیمی پرداخت کرده‌اند. کلنگ‌زنی این ساختمان در آذر ۱۳۹۱ انجام شد و تکمیل آن نزدیک به ده سال طول کشید.
در حوزه نشر در چند سال اخیر که کتاب‌های زیادی از نویسندگان گراشی و منطقه منتشر نشده است. انتشار جلد سوم تاریخ‌نگاری میرزا اکبری از ورزش، کتابی از مرحوم حیدرقلی بذرافشان و «درآمدی بر شصت گویش زبان اَچُمی» از سیّد قطب‌الدین موسوی در سال گذشته، از رویدادهای خوب در حوزه‌ی نویسندگی منطقه بود. یک جلسه نقد و بررسی نیز برای کتاب «کائت‌شو» که سال گذشته منتشر شده بود به مناسبت روز گراش برگزار شد.
میرزا اکبری چهره‌ی شناخته‌شده‌ی ورزش گراش در سال ۱۳۸۶ اولین کتابش را به عنوان «ورزش گراش از ۱۳۴۰ تا ۱۳۸۶» منتشر کرد دومین کتاب او در حوزه ورزش در سال ۱۳۹۳ منتشر شد و حالا جلد سوم کتابش را انتشارات اناالحق به قیمت صد هزار تومان در خرداد ماه ۱۴۰۱ منتشر کرده است. برای انتشار جلد سوم کتابش با عنوان «ناگفته‌ها» او حدود دو سال وقت گذاشته است تا بتواند بعضی مطالب که در دو جلد قبلی به صورت گذرا به آن اشاره شده است این بار کامل‌تر بیان کند..
مراسم رونمایی از کتاب «یادی از گذشته‌های ولایتم» با همکاری اداره کتابخانه‌های عمومی شهرستان گراش و بنیاد کهن پارسیان جنوب، صبح شنبه ۲۱ آبان‌ماه ۱۴۰۱ در سالن اجتماعات آبشار اندیشه گراش برگزار شد. حیدرقلی بذرافشان اسفند ۱۳۹۹ چشم از دنیا بست و چاپ شدن کتاب خاطراتش، «یادی از گذشته‌های ولایتم»، را ندید.
«درآمدی بر شصت گویش زبان اچمی: بررسی منتخبی از پارامترهای رده‌شناختی در زبان اچمی» نام کامل کتاب سید قطب‌الدین موسوی، پژوهشگر زبانشناسی است در این کتاب شصت گویش مختلف زبان اچمی در شهرستان‌های شیراز، کوهچنار، کازرون، خنج، جویم، اوز، گراش، لارستان، بستک، بندرلنگه، بندر خمیر، حاجی‌آباد، گاوبندی، مهر، لامرد و دیر بر اساس پارامترهای رده‌شناسی بررسی شده است. سید قطب‌الدین موسوی، ۴۳ساله، کارشناس ارشد زبانشناسی، زاده‌ی رستاق از توابع شهرستان بندرلنگه است و به معلمی زبان انگلیسی اشتغال دارد.
آیا می‌شود با هنر زندگی کرد؟
علاقه، اشتیاق یا تفنن، تنها بخشی از دلایل درگیری هنرمندان با هنر است. اما کنش‌های درونی هنرمندان برای خلق زیبایی، زمان و انرژی زیادی از آن‌ها می‌گیرد و این تلاش نمی‌تواند بدون دستمزد بماند و از طرفی هم زندگی و هم زنده نگه داشتن هنر، هزینه دارد. و اینجاست که صنعت و اقتصاد هنر، شکل می‌گیرد و پررنگ می‌شود تا جایی که در جهان به یک صنعت پرسود تبدیل می‌شود.
هفت برکه در سال گذشته به سراغ هنرمندان رفته است و در مورد اقتصاد هنر که کمتر به آن پرداخته شده است با آن‌ها گفت‌وگو کرده است. در گزارش تابلوهای هنری در انتظار خریدار از زبان هنرمندان گراشی می‌خوانید: «خرید و فروش آثار هنری یکی از مسائل اصلی مورد توجه در اقتصاد هنر است و یکی از معدود راه‌های معاش هنرمندان»؛ «در ایران کلا اقتصاد هنر فعال نیست»؛ «اصل نمایشگاه به خاطر فروش است. در مرحله‌ی بعد، بحث دیدن و تجربه‌ی دیداری مردم از لحاظ هنری بالا می‌رود. دلیل عمده‌ی سوم هم جذب هنرآموز و بحث کلاس‌های هنری است»؛ «در نمایشگاه خیلی زیاد قیمت می‌پرسیدند و وقتی قیمت را می‌گفتم، با تعجب می‌گفتند این نقاشی؟! انگار توقع قیمتش را نداشتند»؛ «آثار کمی از من به فروش رفته است. در هر نمایشگاه یکی دو تا اثر. گاهی هم هیچ.»
این دیدگاه هنرمندان شهر بود که در این گزارش به سراغ آن‌ها رفتیم. همه‌ی آن‌ها عقیده داشتند خرید آثار هنری هنوز رویه‌ی مردم گراش نیست. اما با همه این‌ها در آغاز قرن جدید چرخ فرهنگ و هنر در گراش با همه سختی‌ها می‌چرخد تا شاید در آینده به سرزمین‌های روشن‌تری برسد. برای هنرمندان همچنان هنر و زندگی با هم پیوند خورده است.
